________________
૩૪
વસ્ત્રથી પેાતાનુ માઠું લુછી કહેવા લાગી કે-પિતાતુલ્ય તમાને શું કહેવા લાયક ન હેાય ? માટે હું પિતા તમે તે હકીકત સાંભળે એમ ખેલી કહેવા લાગી—
સંડિક્ષ નામના દેશમાં નદિપુર નામનું એક શ્રેષ્ઠ નગર છે, જે નગર ઉંચા દરવાજાના
આં
શિખર ઉપર રહેતી ધજા રૂપી ગળીએ અમરાવતીને તના કરી રહેલ છે, ચંદ્રમાના કિરણ સમુદાય પેઠે ઉજવલ હજારી મહેલાથી અલકાપુરીના ઉપહાસ કરી રહેલ છે, અને મારામાં પડેલ રત્નના ઢગલાના તેજસ્વી કિરણા રૂપી ઈંડે, શંકા કરનાર રેહણાચલ પČતને કટાક્ષ કરી રહેલ છે, દેવા કરતાં પણ અતિશય રૂપવાળા મનુષ્યાએ અને અપ્સરાના રૂપને જિતિ લેનાર તણુરમણીએ, દેવલાકના મદને જે દૂર કરી રહ્યું છે, અને ધનાઢયજનાના ધન ભંડારાએ કરી કુબેરભ ડારીનો ઠકુરાઇને જે ઘસી રહેલ છે; તેવા તે નગરમાં હાટાથી રાજમાર્ગો શેાલી રહ્યા છે, અને હાટા ધનાથી Àાભી રહેલ છે, અને ધના દાનથી શે।ભે છે, અને દાનાભક્તિથી શાલે છે, અને ભકિત પાત્રાથી શેાલે છે, અને પાત્રા ગુણુસમુદાયથી શે।ભી રહેલ છે; તે નગરમાં નરથ નામના રાજા છે, તેને નિરુપમ લાવણ્યવાળી, મહાકુલમાં જન્મેલી, ગુણરત્નેાની ખાણુ સમાન, અને દોષ રૂપી વૈરીને દુમ કિલ્લાસમાન, સકલ અંતેરમાં પ્રધાન, એવી જયસુંદરી રાણી છે, તેણીની મંદપુણ્યવાળી હું' પુત્રી છુ; કેઇ પુત્ર પરિવાર નહિ' હાવાથી મારા જન્મ
રાજપુત્રી તિલક સુંદરીનું વૃત્તાંત
