________________
૧૪
રાવાનું કારણ પૂછવા લાગ્યાં. શેઠીઆએ કારણ તેને કહ્યું, નગરજનાએ શેઠીઆને છાના રાખ્યા અને અમરદત્તને કહ્યું કેહે કુમાર ! તમે સાંજ સુધી વાટ જુએ. તેથી અમરદત્તે કહ્યુ` કે ચિતા ખનાવી તૈયાર રાખા, અગ્નિ સાંજે આપજો. તેથી ચિતા રચી, અને સલેક દિશાઓને જોતા રહ્યા. આ અવસરે દૂરથી એક ઘેાડી આવતી દીઠી, તે પર એક યુવતી બેઠી છે. અને એક પુરૂષ પગે ચાલતા આવે છે. આમ લેાકેા વાતા કરી રહ્યા છે, તેટલામાં ઘેાડી આવી પડઊંચી. રત્નમંજરીને દેખી, તેથી થ્રુ આ સ્ત્રીને પુતળીના ફોટા સરીખી પ્રજાપતિએ બનાવી, કે–આ સ્ત્રીની આકૃતિ ઉપરથી કારીગરે પુતળી અનાવી ? એમ ચિતવીને લેાકાએ કહ્યું, કે હું કુમાર! તારા ચિત્તને ચારવાવાળી આ કુંવરી આવી, તા તું હવે આને જો, અને પત્થરની પુતનાને છેડી દે. એમ કહેતાં લેાકેાએ રત્નમંજરીને બતાવી, તેણે પણ જોઈ અને મિત્રાનંદને પણ દેખ્યા. હર્ષાવેશથી શરીરનાં રૂવાડાં ઊભાં થયાં, અને વારવાર મિત્રને ભેટયેા. શેઠીએ પણ આનંદને પામ્યા, અને મિત્રની ક્ષેમ કુશલતાથી પરમઆણુ દને અમરદત્ત પામ્યા, અને આ કુમારની દેહ સંપદા નિરૂપમ છે અને લાવણ્ય અપૂર્વ છે, એમ દેખી કહી ન શકાય તેવા સુખને રત્નમંજરી પામી. અહા આ કન્યાનુ કેવું સુંદર સ્વરૂપ છે? અહા કુમારને રાગ થયેા તેપણુ વ્યાજખી છે? અહા મિત્ર પણ સાચા જ મિત્રાનદ છે ? એમ વાર્તાલાપ કરતાં લેાકેા બહુ આનંદને પામ્યાં.
આ અવસરે ભવિતવ્યતાના ચેાગે રાજા પુત્રએ મરણુ પામ્યા. પંચદિન્યા શણગાર્યા, તે ભમતાં ભમતાં તે પ્રદેશમાં આવી પહેાંચ્યાં. ચામા વિ ંઝાવા લાગ્યા, મસ્તક
