________________
૧૯૫
આ
કે-હે રત્નસૂડ! તેં ભુવનગુરૂતીર્થંકર દેવની એક લાખ પુષ્પાએ પૂજા કરવાથી અને તિલકસુદરીએ પદ્મિણી ભવમાં તીર્થંકર દેવને તિલક ચડાવવાથી અને પરસ્પર અનુમેદનથી મહાન પુણ્યના સમુહ માંધેલ છે. તેના પ્રભાવથી કલ્યાણુ પરંપરા પમાએલી છે જે મેાક્ષને પમાડશે. આ પ્રમાણે સાંભળીને રતચૂડ અને તિલકસુંદરીને પૂર્વભવનું સ્મરણુ થયુ, તેથી કહ્યું કે હે ભગવંત! આપે જણાવ્યુ. તેમજ છે. તેવાર પછી અહા અલ્પ પણ જિનપૂજાના મહાપ્રભાવ છે, અથવા થાડું પણ અમૃત શું રાગની શાંતિ કરતું નથી ? અને થાડા પણ સપ્રભાવી ગારૂડમંત્ર શું વિષને દૂર કરતા નથી ? નાનુ એવું ચંતામણિરત્ન શું તમામ ઈચ્છાને પૂરતું નથી ? નાની એવી કલ્પવેલડી શું તમામ ઈચ્છિત ફળને આપતી નથી ? નાની એવી દીવાની શિખા શું અંધકાર સમુદ્ધને દૂર કરતી નથી ? અર્થાત્ તમામ કરે છે. પ્રકારના વિચારાથી રત્નચૂડ અને તિલકસુંદરીને વિશેષે કરી વીતરાગની પૂજા કરવામાં બહુમાન થયું. હવે તિલકસુંદરીએ પ્રિયવિચાગનું કારણ પૂછ્યું, મુનિવરે તેને આ પ્રમાણે કહ્યું:તિલકસુંદરીને પ્રિયવિયાગ થવાના કે વૃત્તાંત.
આવા
-
હે તિલકસુ ંદરી! તું પદ્મિણીભવમાં તારા ખગીચામાં પુષ્પાને વીણતી હતી. તેવામાં પાડેલા વૃક્ષ ઉપર બેઠેલું માંડામાંહે દઢ અનુરાગવાળું કામક્રીડાનાવશથી પાડલાના પુષ્પને વિખેરતું એક પારેવાનું જોડલું તે દેખ્યું. ફૂલાને ખેરવી નાખવાથી રાષે ભરાયેલી તે આ પારેવાનું જોડલું કરી એકઠું ન થાય તેવી રીતે આક્રોશ કરીને તેને ઉડાડયું. તે ક્રિયાથી ચારમાસ પ્રિયવિયોગ થાય તેવું અર્થાત્મક તે
