________________
અને કેવા વિદે ત્યાં રહી ? તિલકસુંદરીએ કહ્યું કે હે આર્યપુત્ર તમે ઘુવડ પછવાડે ગયા, કેમ નાથને આવતાં વાર લાગી; આમ જ્યાં હું ચિંતવતી હતી, એટલામાં વિદ્યાધરે મને આકાશમાર્ગે ઉપાડી, તેથી હે આર્યપુત્ર! મારું રક્ષણકરો! રક્ષણ કરે! એમ બૂમાડા પાડવા લાગી, પણ તે વિદ્યાધર રતિવિલાસનગર મને ઉપાડી ગયે, અને મદનકેશરીને સેંપી. તેણે એકાંતમાં મને કહ્યું કે હે સુંદરી, આ વિદ્યાધરની રાજ્યલક્ષ્મી તારી છે, અને હું પણ પરિવાર સહિત તારો આજ્ઞાકારી છું, માટે તે ખેદ ન કર. અને મારી સાથે તમામ મને રથને પૂરણ કરનાર ઉદાર વિષયસુખને અનુભવ. મેં પણ વિચાર કર્યો કે-મારા ઉપર આને દઢ અનુરાગ છે; માટે તેને બંધ પમાડે દુબકર છે. માટે હાલ ઉત્તર આપી કાળ વિલંબ કરે; એમ ધારી ને કહ્યું કે-હે મહારાજ, બંધુના વિયેગવાળી મારે તમને છેડી કોઈ અન્યગતિ નથી, પરંતુ મારા કુલધરમાં વસતી મેં વરને માટે ગોરીની આરાધના શરૂ કરી તેમાં નિયમ કર્યો કે–વર પામીને પણ છ માસ પુરૂષનો સંગ ન કરે, એટલે બ્રહ્મચર્ય પાળવું, તે તેટલા કાળસુધી તમે વાટ જુએ, તે પછી બધા સારાવાના થશે. અનુરાગે કરી મેહી મદનકેશરીએ તે કબુલ કર્ય, વિનોદને માટે અંતે ઉરની એક વૃદ્ધ ડોશી મારી પાસે રાખી, તેણીએ નેહપૂર્વક મને કહ્યું કે-હે પુત્રિ ચિત્રગતિકંચુકી કાર્યના વશે તારાનગરમાં આવ્યું હતું, મનુષ્યદ્વારા
તિષરાશિ નિમિત્તિયાનો આદેશ તારા વિષેનો તેણે સાંભ, આવીને તે વાત રાજાને જણાવી; તેણે તારી માગણી કરી, પરંતુ તારા પિતાએ તને આપી નહિ, તેથી
