________________
૧૩૭
પણ તે વખતે દૂતનું સન્માન કરી કહ્યું કે–વિચારીને જે ઉચિત હશે તે અમે કરીશું. એ પ્રકારે ઉત્તર આપીને રાજા સભામાંથી ઉઠ, અને અતિસાર મંત્રી તથા રત્નચૂડ સાથે મંત્રભુવનમાં ગયા. ત્યાં રાજાએ કહ્યું કે–મેં રત્નચૂડકુમારને કન્યા આપી દીધી છે, અને આ રાજશેખર મહારાજા પ્રચંડ દંડવાળ છે, બહુ દેવતાઈ શસ્ત્રોને ધારણ કરનાર છે, અમે તેના આજ્ઞાકારી છીએ, તે મારી પુત્રીની માગણી કરી રહ્યો છે, તે હવે શું કરવું? મંત્રીએ ઉત્તર આપે કે-હે રાજાન પુત્રી નહિ આપવામાં આવે તે તેની સાથે મહાન વિરોધ થશે. અને રત્નસૂડને આપ આપી ચુક્યા છે, તેથી આપેલાને ફેર આપવું તે પણ વિરૂદ્ધ છે, તેથી કેઈ પણ ઉપાયે આ બાબતમાં કાલવિલંબ કરે. રત્નચૂડે કહ્યું કે-હે મહારાજ! તે રાજાના દર્શનનું મને મોટું કૌતક છે, તેથી મને રજા આપ. હું ત્યાં રાજપુત્રીના વેષે તેના દર્શન કરવા જાઉં. આ વખતે બહાર કેઈ અન્યને પોતાના કાર્ય સંબંધે બેલી જવાણું કે-“ જનારને શોભન થશે” તેથી મંત્રી બેલી ઉઠયે કે-હે રાજન! કુમારને વિચાર આ રૂડા વચનશુકુન અનુદે તે છે, અને કુમાર કહે છે તે વ્યાજબી છે, કુમારને પ્રભાવે જ ત્યાં બધું રૂડું થઈ જશે, તેથી કુમાર ગુમરીતે પદ્મશ્રીના વેશે ત્યાં જાય. રાજાએ તે વાત કબુલ કરી. તેથી ઘણું રાજ પરિવારે સહિત મોટી સામગ્રીએ કરી આવેલ દૂત સાથે પવશ્રી તરીકે કન્યાને વેષ લઈ રત્નસૂડકુમાર રથનેપુર ચદ્રવાલ નગરે ગયે.
મહાન શોભાએ કરી નગરમાં પ્રવેશ મહોચ્છવ થયે.
