________________
૬૫
સંક્ષિપ્ત વિવેચન મન ન થાય-ફુરસદ નથી. ભાન નથી. પૂજા એટલે સર્વ સમર્પણને આખરી દાવ–
કપટ રહિત આતમ અરપણું.” મૂતિને માત્ર જમણે અંગૂઠો દબાવી આવે અને પૂજા કરી તેમ માને, તે પાખંડ છે. તે પૂજા નથી અડપલું” છે.
અરે ભાઈ! ભગવાન બહેરા નથી. બૂમબરાડા ન પાડ. ભાવનામય હદયનું નિઃશબ્દ સ્તવન તેઓ સાંભળે છે. રતનજડિત થાળને નૈવેદ્યના તેઓ લેભી નથી. સંસારના પશ્ચાત્તાપનું એક ઉનું આંસુ તેમને રીઝવશે.
પૂન તે એકાંત છે. મિલન છે. અદ્વૈત છે.
પૂજા તે શયનખંડની સહાગ રાત છે જ્યાં અધ્યાત્મ દંપતિને દિવ્ય સંજોગ રચાય છે.
પૂજામાં આપણી માલીકી છોડી દેવાની છે. તેની માલિકી માથે ચઢાવવાની છે. આમ થશે તો આવી જે કપટ રહિત આતમ અરપણું થશે, તે જડવાદના પાયા સ્થંભ તૂટવા માંડશે.
આત્મ ભાવની મહાદશા-ચિત પ્રસન્નતા આપોઆપ જાગશે.
ચિત્ત પ્રસન્નતા મળે પછી બીજું જોઈએ પણ
