________________
શથંભવસ્વામી :
[ ૧૮૩ ] બનાવી વર્ધમાનસ્વામીએ એકદમ મુંડી નાખેલ છે. સાથે સાથે એ બધાના વિદ્યાથીઓને પણ સાધુ બનાવી દીધેલ છે. કેઈના માબાપની અનુમતિ મેળવવા પણ થાક્યા નથી. નિર્ચ થાને માગે વિચિત્ર અને વ્યવહારુ છે. એ ત્યાગ પર ભાર મૂકી ગૃહસ્થાશ્રમને મૂળથી ઉછેદ કરનારા છે. તમારો આ શયંભવ એના વણિક મિત્રતા છે કે ચઢી આપણા સનાતન ધર્મની પ્રચલિત વિધિઓમાં છીંડા શોધવા લાગ્યા છે. આ કંઈ ઠીક થતું નથી. એ નાસ્તિકવાદીઓના ફંદમાંથી જલદી છૂટે તે ઠીક છે, નહિ તે આપણામાંના કેટલાક એને બહિષ્કાર કરવાનું ધારે છે.”
એ વેળા તારા પિતાએ ધીરજથી ઓજસભરી વાણીમાં જે ઉત્તર આપ્યું હતું તે આજે પણ મારી સ્મૃતિમાં રમી રહેલ છે.
કાકાશ્રી ! તમારા બહિષ્કારની વાતથી ડરી જાય એ બીજા. આવું અગડબગડમ સમજાવી તમે કદાચ તમારા મહેશને ભરમાવી શકશે પણ મને નહીં જ. યુતિથી જે વાત ટકી શકે તેને જ હું તે ગ્રહણ કરનારો. તમે કહે છે તે પ્રમાણે પણ જ્યારે તમારા અગ્રેસર વિદ્વાન મહાવીરના પંથમાં ભળી ગયા ત્યારે કયાં તો તમારી માન્યતાઓમાં વિકળતા છે કિંવા એ મોટેરાઓમાં નબળાઈ હતી. એ બે વાતમાંથી એક તે સહજ પૂરવાર થાય છે. સામે ભલેને ભુરક્રી નાંખે પણ એ સામે ટકવા સારુ પુરુષત્વ તે ફેરવવું જ જોઈએ. એાછા જ એ જોરજુલમથી મુંડી નાંખવાના હતા. બાકી મારા મિત્રના મુખે એ બનાવ મેં જે રીતે સાંભળે છે એ જોતાં તે શ્રી મહાવીરની પ્રણાલિકા ન્યાયયુક્ત છે. દરેકના મનમાં રહેલા
