________________
૮૪
દેવકુમાર સચિત્ર ધામીક નવલકથા તો ખરા, એ પાપીઓની સેબતથી તમારી કેવી દશા થઈ? વિલાસવતી સમજાવતાં બોલી.
હવે તારું ડહાપણું જાણ્યું! હું તારે જ ત્યાગ ન કરું કે મારા ભલા મિત્રોને કરૂં? મને તારા જેવી હજારે ગુલામડીઓ મળશે! પણ મારાં મિત્રો જેવા મિત્ર નહિ મળે ! માટે હું તને સાફ શબ્દોમાં કહી દઉં છું કે “તારે મારી પાસે આવવું નહિ. હું તને કેઈપણ દિવસ બેલાવનાર નથી” વળી વધારામાં સાંભળી લે. “તું આજથી મારી પત્ની-સ્ત્રી નથી અને હું તારો પતિ–ધણી નથી, તારી મરજીમાં આવે તેમ કર, રાંડ શંખણી, તું મારા મિત્રનું અપમાન કરનાર કેણ?” ભદ્રકસિંહ બોલ્યો.
પ્રાણનાથ! આપ આ શું બેલે છો ? આમ આ નિરપરાધી અબળાને એવું તે શું દેષ ! વિલાસવતીએ પૂછ્યું.
બસ મારે તારું કાંઈ સાંભળવું નથી, તું જાય છે કે નહિ? નહિ તો આ શમશેર વતી તારી કલ કરી નાંખીશ! ભદ્રસિંહ કધમાં બેલ્યો.
નહિ! હાલા ! આમ નિષ્ફર ન થાઓ, મારો અભાગણીને તે એવો કયો ગુન્હ છે કે આપ મને હડધુત કરે છે ? તમારી મતિ દેવકુમાર જેવી કયારથી થઈ? યુવરાજ પદવી જ એવી હોય! ખેર !
જેવી ભાવીની મરજી. પ્રભુ આપશ્રીને સદા સુખી રાખો. એમ બોલી બિચારી સતી વિલાસવતી એશીયાલી થઈ ચાલી નીકળી.
હવે તે અનેક વિચાર કરતી કરતી ચાલી જાય છે, પણ આજે કાંઈ ચેન પડતું નથી અને વિચારમાં મગ્ન બની રહી છે. અનેક
