________________
પ્રકરણ ૬ હું
૬૩
,,
રાજ્ય ધર્મ અનુસાર હું તેની સદા રક્ષા કરીશ. ” દેવકુમાર ખેલ્યું. સંસારમાં સંસ્કાર જ્યાં, સારા કદી પડતા નથી, સંસ્કાર શુભ વિના કદી, કૈાઈ સુખી થાતા નથી,
અને મિત્રો આનંદ કરવા માટે જંગલમાં ફરવા નીકળ્યા સાથે કેશસિંહને લીધે. વનની ધનવેાર ઘટા અને વૃક્ષાની હારમાળા જોઇ ઘડીભર દુઃખ ભૂલી ત્રણે નવયુવાને આનંદમાં મેાજ માને છે. મેાટાભાઈ ! જોતા ખરેા, શું વનની શાભા છે ! કુદરતે કેવી રમણ્યતા મેળવી છે! આખુ નદનવન આજે આપણને હ આવકાર આપી કૃતા થાય છે. પક્ષીએ પણ પાત પેાતાના માળામાં નિર્દેષ આનંદ માની રહ્યા છે. ભાઈ! ભાઈ ! જુએ તે ખરા ! પેલી સિહણુ પણ બકરીના બચ્ચાને સાથે લઇ પેાતાના બચ્ચાએ સાથે કેવી ગેલ કરે છે! શું નંદનવનની શોભા ! જ્યાં પક્ષીએ પણ સંપથી અને પ્રેમથી પેાતાના જીવનને! રસ લુંટી રહ્યા છે. કેશવકુમાર ખેલ્યું.
ભ
સામેથી કાઈ મહાત્મા આવતાં જણાયા જેથી દેવકુમાર વિગેરે ત્રણે યુવાને એ ધણા હી ત થઈ સાષ્ટાંગ પ્રણામ કર્યા. આથી મહાત્માએ ત્રણે બાળકાને આશિર્વાદ આપ્યા.
બાળકો તમે કાણું ! તમારે તમારૂં નગર શા માટે છોડવું પડયું ! અને તમે આમ ઉદાસી કેમ જણાવા છે ! મહાત્માએ પૂછ્યું
ગુરૂદેવ ! અમે બેઉ પ્રતિષ્ટાપુત્ર નગરના રાજા વિરભદ્રસિંહજીના પુત્રા છીએ અને આ લાલસિંહ અમારા મિત્ર છે ! કેશવસિ ંહે કહ્યુ.
મહાત્માજી! આ અને કુમારના મેટાભાઈ વસંતસિંહ લડાઈમાંથી ગુમ થયા છે અને તેમને કેાઈ જગ્યાએ પત્તો નથી તેથી અમે ત્રણે જણા મનને આનંદ આપવા નગર ખેડી આ ઉપવનમાં આવ્યા છીએ લાલસિંહે જણાવ્યું.
