________________
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મીક નવલકથા ભાભી, જુઓ ! જુઓ ! પેલા મારા ભાઈ આવે છે. સૌભાગ્યસુંદરી બેલી.
મોટાભાઈ! તમે આ બિહામણો વેષ કેમ પહેર્યો છે! મને તમારે વેષ જોઈને બીક લાગે છે. કીર્તિકુમારે પૂછ્યું.
ભાઈ ! તને કેઈ ડરાવતું નથી. ભાભીશ્રી ! આપશ્રીને હું ઘણાજ વિનયપૂર્વક પ્રણામ કરું છું. આપ મારા ઉપર માતા જેવો પ્રેમ ધરાવો છો તે બદલ હું આપશ્રીને સદાને ઋણી છું. દેવકુમારે કહ્યું.
વહાલા દિયરજી ! તમે આવું બેલી મને શરમીંધ ન કરે ! તમારા વડીલ ભાઈ તથા આપ મારા ઉપર જે પૂજ્યભાવ રાખો છો તેને બદલે તે તમને જીનેશ્વર ભગવાન આપશે; પણ આજે તમે આ લશ્કરી પિોષાકમાં કેમ છો? તમારા ભાઈના શા સમાચાર છે ? તેઓ રણક્ષેત્રમાંથી વિજયી થઈ ક્યારે આવશે ? જે હોય તે હકીકત મને સત્વર ત્વરાએ જણ ! મને તેઓની હકીકત સાંભળવાની બહુ જીજ્ઞાસા થયા કરે છે. જયકુવરે જણાવ્યું.
ભાભી ! માતા તો ગુજરી ગઈ છે, પણ માતા તરીકે તમે તમારી ફરજ બજાવી આ દેવકુમારને સદાને માટે તમારા બાળક બનાવ્યું છે. ભાભી ! શું કહું ! કહેતાં મારી જીભ ઉપડતી નથી. મારૂં હૃદય બળીને ખાખ થઈ જાય છે. અને કહેતા મારું મન ગભરાય છે, છતાં સાંભળો ! દેવકુમારે ગંભીર ભૂખે બધી વાત કહી સંભળાવી.
આ વાત સાંભળી સૌભાગ્યસુંદરી તથા જયકુંવરના ચક્ષુઓ અશ્રુભીનાં થઈ ગયાં અને બંને નણંદ ભોજાઈ હતાશ તેમ જ નિસ્તેજ બની ગયાં.
એ! ઈશ્વર, તેં આ રાજ્ય ઉપર શું કરવા ધાર્યું છે? શું મારા ભાઈનું પાપીએ મેત નિપજાવ્યું છે? ના, ના, મારે અંતરાત્મા તે માનવાને સાફ ના પાડે છે. નિશ્ચય કઈ કાવત્રાના ભંગ બનેલા છે.
