________________
પ્રકરણ ૩
૪૧
ભાભી! જો મારૂ ખેલવું તમને ધણું પ્રિય લાગતું હોય તે મને તમારૂ એક ગીત સંભળાવે!! કીર્તિકુમારે જણાવ્યુ. સુણે!! મારા વ્હાલા દિયરજી. ભાભો મેલ્યા.
ગીત.
આવેા આવે ને મારા દેવરીયા
તને ભાભી તુમારી ખેલાવે દેવરીયા-આવે! આવેને-ટેક તારી જોઈ સુંદર ચાલ, મને આવે દિલ વ્હાલ દેવરી, આવે આવેને મારા દેવરીઆ-૧ તને આનંદે રમાડું, મિષ્ટ ભેાજને જમાડુ, દેવરીઆ આવે આવેને મારા દેવરીઆ–૨ જોઈ તારૂં ગારૂ અંગ, લાગે તારા પ્યારા સંગ, દેવરીઆ આવે આવેને મારા દેવરીઆ-૩ મને આવે અતિ પ્રેમ, રહેજો સદા કુશળ ક્ષેમ, દેવરીઆ આવા આવેને મારા દેવરીઆ-૪ ખુશ અપરંપાર, દેવરીઆ આવે આવાને મારા દેવરીઆ-૫ (ભાગીલાલ )
જોઈ દિયર દેદાર, ભાભી
આ પ્રમાણે જયકુવર પોતાના દિયર કીર્તિ કુમારને ઘણા જ પ્રેમથી પેાતાના મધુર કંઠથી ગીત સુણાવી આનંદ આપે છે.
ખાઈસાહેબ ! જુએ તે ખરા દેવકુમાર પોતાના મિત્ર લાલસિહની સાથે ગમગીન ચહેરે, શ્યામ વેત્રે, મંદ ગતિએ અને રણુયુદ્ધના પેાષાકથી સજીત થઈ અત્રે પધારે છે. દાસીએ એકદમ દોડતી દોડતી આવી સમાચાર આપ્યા.
કચાં છે દેવકુમાર અને લાલસિંહ ? જયકુવરે આશ્ચર્યથી પૂછ્યું.
