________________
પ્રકરણ ૪૪ સુ
૨૯૫
માર્ગે ચાલવા શિખામણ આપી પોતાની પાસે રાખે છે. આ વખતે વિલાસતિ અંદર હાજર જ હતી તેણે પણ પેાતાના કરેલા કર્મોની મારી માગી અને પોતાના પતિના ચર્ણોમાં પાતાનું સર્વસ્વ સોંપી આનંદ માનવા લાગી.
કેડલાંક દિવસે। પછી સાંભળ્યું કે પ્રતિષ્ઠાપુરનગર ઉપર દુશ્મન *રિસંહે લ્લે કર્યાં છે. આથી દેવકુમાર અને વસંતસિંહ બને ભાઈઓ ચંપાવત જઈ પેાતાનું સૈન્ય લઈ પાતાનું રાજ્ય લેવા જાય છે.
શુરવીર હૈદ્દાઓની માફક બને ભાઈએ હજારા સૈનીકેા સાથે ચાલ્યા જાય છે. પ્રતિષ્ઠાપુર નગરની નજીકમાં આવી છાવણી નાંખી પડાવ નાંખે છે. દેવકુમારે પડાવ નાંખ્યા છે એવું ક્રૂરસહુના જાણુવામાં આવતાં પેાતાનું હબરાનું લશ્કર લઇ દેવકુમાર અને વસંતસિહને માત કરવા આવ્યા. પણ આ એ ભાઈએ તેમના તાબે થાય તેમ નહેાતા. એટલે તેઓ વચ્ચે ભારે યુદ્ધ ચાલ્યું.
દેવકુમાર એક મહાન નરકેશરીની માફક વીરને છાજે તેમ હાથમાં તલવાર લઈ દુશ્મનેને બ્રાસની માકક કાપતા દુશ્મનની છાવણીમાં આગળ વધવા લાગ્યા. તેની પાછળ વસતિસંહ પણ શુરાતનથી લડતા લડતા દુશ્મનને હરાવતા આગળ વધી રહ્યો છે. આ વખતે આ બંને ભ્રાતાએ પેાતાની માતૃભૂમિ માટે પ્રાણની પણ પરવા કરતા નથી.
દુષ્ટ દુરસિંહ પણ પેાતાના શુરવીર લડવૈયાઓને લઈ પડકાર પાડે છે આથી દેવકુમાર ખેલ્યુાઃ દુષ્ટ પાપી, મારા માતાપિતાને કારાગ્રહે પુરી અને મારૂ રાજ્ય પચાવી પાડી હરામનું ખાવા તૈયાર થયેા છે, તેા તેને બદલેા હવે પુરેપુરા વાળવાને આજે મારે સમય આવ્યે છે માટે ચાલ, થા હાંશિયાર !!!
છ
ધરી હાલ તલવાર, કરમાં ભાલેા ઝાલ્યુંા, શૂરવીર તે રણધીર, જાય જાણે કશરી ચાલ્યે, ? દુશ્મનને ત્રાડ, ત્યા નહીં દીલમાં ધરતે,
