________________
પ્રકરણ ૪૩ મું
૨૮૫ અહા! આ સુંદરી કોણ હશે? મણિવિજય તેને કેમ ફસાવતે હશે? શું મણિવિજય દુષ્ટ છે? ઓહ, ઓહ આ દુષ્ટ મંજરી અહીં કયાંથી ? આ સુંદરીને ફસાવનાર બીજું કોઈ નહિ પણ આ દુષ્ટા જ હોવી જોઈએ દૈવ્ય આ સુંદર સ્ત્રી કેશુ હશે? આવા કમળ ફળનો ભક્તા કોણ હશે? અને આ સુંદરીને પતિ કોણ હશે ? અરે ! આ વખતે મને મારી પદમાવતી કેમ યાદ આવે છે? શું આ સુંદરી પદમાવતી તે નહિ હેય? તે તે તેની માતુશ્રીની સાથે ગઈ છે. તે આ સુંદર સ્ત્રીને જંગલમાં તરછોડી જનાર કી મુર્ખ હશે ? લાલસિંહ વિચારમાં ને વિચારમાં ત્યાંજ ઉભો રહી આ દ્રશ્ય નિહાળવા લાગ્યો.
દુષ્ટા ! ચુપ રહે!!! શું તું મને વેશ્યા ધારે છે ? શું તું મને આવા હિચકારા સાથે પરણાવવા માગે છે? આ સિંહણને છંછેડી દુષ્ટ જીવતો જશે ? અરે!!! રાજકુળમાં ઉત્પન્ન થએલા નરરાક્ષસ તને કંઈ શરમ છે કે નહિ? તું કેમની સાથે વાત કરે છે. તે તું જાણે છે?
હવે હદ થાય છે. હજી કહું છું કે સીધી રીતે કબુલ કર નહીં તે બળાત્કાર કરું છું. તારા પતિને હવે સંભાળ. રાજકુમાર કામાંધ દશામાં બબડવા લાગ્યો.
પાપી, મારા પતિ અહીં હોય તે તે જરૂર તારું નિકંદન કાઢત. પણ તે અત્યારે કયાંય હશે. મારા વીર પતિ વિરરાજ્ય પ્રધાન કુળદીપક અહીં હોત તે તારા જેવા હજારે કુતરાને યમદ્વાર પહોંચાડત. બોલ, બેલ, દુષ્ટ ! તું મને શું કરીશ ?
મણિવિજય ધસત બાળા તરફ (પિતા તરફ) આવતો જણાય. તેથી તે બાળાથી ચીસ પડાઈ ગઈ “કઈ ક્ષત્રિય વીર મને બચાવો અને મારા શિયલનું રક્ષણ કરે.” આ બૂમ સાંભળી લાલસિંહ વિચારભગ્ન થઈ તુરતજ અહીં આવી પહોંચ્યો.
સુંદરી ! કોનાથી રક્ષણ કરવાનું છે? બેલ, જલ્દી બોલ. (મંજરીને દેખતાં) એ પાપીણી દુષ્ટ, તું પણ પાછી અહીં આવી છું ને?
મંજરી–મણિવિજય મને બચાવે ! મને બચા!!!