________________
૨૮૪.
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા મણિવિજય–સુંદરી! શાને માટે આટલા બધા ગુસ્સે થાવ છો? મારું કહેવું માને એટલું બધું ઠીક થઈ જશે.
બસ ચૂપ રહે, રાજકુમાર ! તમે નાદાન છો. ક્ષત્રિયાણીના ખાંડાના ખેલ તમે જોયા લાગતા નથી. પ્રાણ જશે પણ શિયળ નહિ જાય એ ચોક્કસ માનજે. શું આ ભવમાં એક પતિ સ્વિકાર્યા પછી બીજા પતિનું ચિંતવન કરવું તે મહાપાપ ન ગણાય છે ? બસ તમારી બહાદુરી તમારી પાસે જ રહેવા દે. નહીં તે જોવા જેવી થશે. રાજકુમાર! તમે તો મારા ભાઈ થાવ. શું મારા બહાદૂર પતિને મૂકી તારા જેવા પરસ્ત્રી લંપટ, બાયલા અને હિચકારાને વરશે? પદમાવતિએ પોતાને શોભે તેવો જવાબ આપ્યો.
બસ રહે! તારી વધુ પડતી જબાન સાંભળવા હું નથી માગતો. બોલ, મારું કહ્યું માને છે કે નહિ ? રાજકુમાર ગુસ્સાના આવેશમાં બોલ્યો.
રાજકુંવર ! એમ એ નહિ માને, કર બળાત્કાર. દાસી મંજરીએ વચમાં જ ઉમેયું.
નીચ! દુષ્ટ, તારી શી તાકાત છે કે તું બળાત્કાર કરી શકે? સિંહણની માફક ગર્જના કરતી ત્રાડુકી ઉઠી. રાજકુમાર! તમે મારા પતિના શુરાતનથી હજી અજાણ લાગે છે? આટલાં બધાં ખાસ ખાધાં છતાં લાજ નથી, તે તમારા અને કુતરામાં શો તફાવત? શું જનેતાએ દિકરો પેદા કર્યો છે? લંપટ, હીચકારા, ઢાંકણમાં પાણી લઈ ડુબી મર તે ધરતી પરથી ભાર ઓછો થાય.
સતિયા સત્ય ન છેડીએ, સત્ય છે. પત જાય, સત્યકી બાંધી લક્ષ્મી, જબ મીલેગો આય.
આ દેહરો યાદ આવતાં પદમાવતિમાં નવું ચેતન આવે છે, અને પરમાત્માનું સ્મરણ કરતાંની સાથે જ પિતાની કમ્મરમાંથી ખંજર કાઢી મણિવિજયના સામે ધસી ત્યાં લાલસિંહ સામેથી આવે છે તેણે આ દ્રશ્ય જોયું.
