________________
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા
સેવક તુરત ચાલ્યેા ગયા અને થાડી વારમાં તા પદ્મણીને ખેલાવી હાજર થઈ ગયેા.
પર
મારા વ્હાલા પ્રાણેશ! આપતી કીંકરી આપની સેવામાં હાજર છે. મારા નાથ! આપની આંખા ક્રમ લાલ છે? આપ આમ ગુસ્સે કેમ થયા છે? મારામાં કાંઇ ભૂલ આવી હાય તે! ક્ષમા કરી.
મારી હૃદય રમણી! મને તારા પર બિલકુલ ગુસ્સા નથી પણ જો આમાં તું કાઇને ઓળખે છે?
હા, આમાં હું સર્વને ઓળખું છું. ફક્ત પેલી અજાણો ખાઈને ઓળખતી નથી.
મારી વ્હાલી! તે ક્રાઇ નાંઠે પણ રાજા ભદ્રીકસિંહની રાણી છે. તે માનવતા અમારા ભાઈના ધર્મપત્ની છે. તે પતિવ્રતાધારી જુદા જુદા એ પતિની પત્ની થવા ઇચ્છે છે.
નાથ! આ શું કહે। હા? તમે ભૂલતા હશે ? ત્યારે તમે જ પૂછીને ખાત્રી કરી.
મેન વિલાસ ! આ શું કર્યુ? જરા સારા નઠારાના ખ્યાલ તે કરવા હતેા ? વ્હેન સ્ત્રીનું ખરૂં ધન તે શીયલ છે. તે ગયું તેા સ સ્વ ગયું. માટે શીયલ સાચવવામાં અનેક મુશોખતે આવે પણ આખરે સત્યતે। જય છે, માટે મારા વ્હાલા મેન! ભૂલ્યા ત્યાંયી સવાર ગણી ચએલી ભૂલ સુધારી લે.
મતે જવા દા, હુવે ન સતાવેા, મ્હેન ! મને મારા ક્રમે જ ભૂલાવી છે. . શીયલ સાચવવામાં સુખ નહિં અને ન સાચવવામાં પણ સુખ નહીં. ” એ બધું હું સમજું છું કે શૌયલ એ સ્ત્રીનેા અમૂલ્ય ઈજ્જતના ખજાના છે.
હશે! વ્હેન, શાંત થાઓ ! હવેથી પતિવ્રત અંગીકાર કરશેા
