________________
પ્રકરણ સાડત્રીસમું
૨૪૭
પાયમાલ કરી છે. તા
પછી હું શા માટે પુરૂષાને ન રંજાડું ?
"s
''
યથા પતિ યથા પત્ની ” મેન, મેં શિયલ સાચવવા પહેલાં ઘણા જ દૃઢ નિશ્ચય કરેલા હતા—મેં મારા ધમ' સાચવવા ૠણું જ મથન કર્યું. પરંતુ તે બધુ નિષ્ફળ ગયું. મેં મારા પતિનું કૉંચિત પણ સુખ ન જોયું મારા પતિ આખા દિવસ રાજ્યમાં રખડે અને રાત પડે એટલે ગુણિકાઓ વૈશ્યાએમાં ફરે અને આખી રાત્રી ત્યાં જ પસાર કરે. હુ તે તેમનું મુખ જોવાને પણ ન પામું. જ્યારે મારા પતિએ મારી બિલકુલ પણ દરકાર ન કરી ત્યારે મેં આ રસ્તા લીધા જેમાં હું સુખ સમજી બ્રુ. એન, આપણે રાજકુળમાં ઉત્પન્ન શા માટે થયા છીએ ? જો અન્ય સાધારણ સ્ત્રીઓની માફક પતિ અંગિકાર કરીએ તા પછી આપણામાં અને તેનામાં ફેર શે ? તેથી આપણી નજરમાં આવે તેને આપણા પતિ ગણવા અને તેની સાથે મેાજ-શેાખ માની આનદ લઇએ તે સુખમાં વિસા પસાર કરીએ તેમાં ખાટુ શું ? વિલાસવતિએ મનના ઉભરેા ઠાલવવા માંડયો.
આ પ્રમાણે મણિબાળા સાંભળી રહી હતી પણ તેનાથી હવે આગળ સાંભળી શકાયું નહિ તેથી તે એકદમ ખેાલી, અરે! મેન, ત્તમારી પાપી જીભ બંધ કરે. આવા પાપવચન મેલવા તે સદ્ગુણી સ્ત્રીએનું કામ નથી. એ તે કુલટા-કમજાતનું કામ ! મેન સ્ત્રીઓના ખરા ધર્મ તા “ પતિ એજ પરમેશ્વર અને પતિ એ જ સ્ત્રીઓનુ મુખ ” તેને ખુશી કરવા એટલે દેવને ખુશી કરવા, પતિ ગમે તેવા રસ્તે જાય પણ સ્ત્રીએ તેની ટેવ તેના સ્વભાવ પ્રમાણે રહી સુધરાવવી તેમાં જ સ્ત્રીના ખરા ધમ સમાએલા છે.
બેન, તમે ઉત્તમ કુળમાં જન્મ ધરી આવાં અટીત વચન ખેલા તે શે।ભાસ્પદ નથી. પારકા પુરૂષને વશ કરી આ રાજ્યની રાણી થવા આવ્યાં હૈ! પણ તમે કાઈ રાજકુંવરી નથી પણુ એક
