________________
૨૧૪
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા
શાંતી થશે. તેને ગમે તે પ્રકારે ફસાવી ગધેડે બેસાડી પુરેપુરી ફજેતી કરાવી વન વન રખડતી કરી મુકુ તાજ હું લાલસિંહ ખરા !
આ પ્રમાણે વિચાર કરી સિપાઈએ પાસે ગયા અને કહ્યું કે:- સિપાઇ, તમે જઈ પેલી મજરીતે ખેલાવે. સિપાઇ તે દુષ્ટા મંજરીને ખેલાવી હાજર થયા અને આવીને કહ્યું કે મહારાજ ! આ કુંડી હાજર છે.
તું મને કુંડી કહેનાર ક્રાણુ ?
મહાત્માને આદેશ છે. સિપાઈ મેલ્યા.
તારા મહાત્માને ઓળખે છે કેાણુ ? એવા તેા ધણાએ ભામટાએ ભટકતા ફરે છે. હવે જો મને લુડી કહી ખેાલાવીશ તે તારૂ આવીજ બન્યું સમજો. દાસી બડબડવા લાગી.
સાથે સાથે તારૂં પણ આવી અન્ય સમજજે ચેગી મેલ્યા. જોગટા, સંભાળીને એલજે.
નહિ તે ?
આ ગામમાં મને સતાવીને રહેવું મુશ્કેલ થઇ પડશે. હજી મારા સપાટામાં આવ્યા નથી ત્યાં સુધી. તું મને ઓળખે છે ?
હું તને બરેાબર ઓળખું છું, એટલ નું લાલસિંહને એળખે છે લાલસિંહે પૂછ્યું.
એનું મારે શું કામ છે. તે તે ક્યારનેએ મારા પ્રપંચને ભાગ થઈ પડયેા. તે પોતાના મેાટાભાઈને મારનાર દેવકુમારને સાથી થયેા છે. એવાના તેા નામજ જવા ને.
અને ખોટા આળ ચડાવનાર તારા જેવી દાસીનું નામ રહેવા દઉં' ? બિચારા પ્રધાનને પણ દુઃખ દેનાર તું જ છે.
તમે શાથી જાણ્યું કે તે નિર્દોષ છે ? દાસીએ પૂછ્યું.
