________________
પ્રકરણ ત્રીસમું
વધસ્થળ મોહનપુરીની રાજકચેરીમાં આજે હજારે માણસોની મેદની ઉભરાઈ રહી છે. સરદારે અને અમલદારે સૌ પોતપોતાની બેઠક પર બેસી ગયા છે. પ્રધાનજી પણ પિતાની બેઠક ઉપર બિરાજી રહ્યા છે.
પ્રધાનજી, તમે બીન ગુન્હેગાર છો એવું સાબીત કરવાને તમારી પાસે કંઈ સાધન છે? રાજાએ પૂછ્યું.
રાજન ! મકાનને જમીનદોસ્ત કર્યા પછી તેને પાય શોધવો તે કેટલું કઠણ છે. જેમ ઉભા રહી સમુદ્રનું પાણી માપવું કઠણ છે તેમ વધસ્થળની પાસે ઉભા રહી નિરપરાધી છું એવું સાબીત કરવું તે પણ કેટલું મુશ્કેલ છે, મારે સાક્ષી ફક્ત એક ભગવાન જ છે. અને મારે ટેક, ધર્મ, તથા મારી કીર્તિ મારા સાક્ષીઓ છે.
મહારાજ ! એક દાસી ઉપર વિશ્વાસ રાખી આપ આવો હડહડત જુઠ્ઠો આરોપ મારા ઉપર મુકી મારી આ દશા કરશે એવું મેં સ્વપ્ન પણ નહેતું ધાર્યું!
દુષ્ટ પ્રધાન, તું એમ જાણતો હઈશ કે તારી કપટ જાળમાં હું
