________________
૧૯૬
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા પાછી મળતી નથી. તે તે પુર્ષાર્થથી જ સાંપડે છે. માટે વિચાર કરી શોધવાનો પ્રયાસ કરે કારણકે આ રાજ્યમાં દુશ્મનો ઘણું છે તેથી આપણે સાવધ રહી રાજ્યની લગામ બરાબર સાચવી પ્રજાનું કલ્યાણ સાધવું જોઈએ. રાણીએ શુરાતન આપતાં કહ્યું.
રાણીની આવી શૂરવીરતા ભરી વાણી સાંભળી દેવકુમારે ગઈ કાલની બનેલી તમામ હકીકત સમજાવી. તે બંને પુત્રીઓનું હરણ કરનારને લાલસિંહ એકલે પકડવા તૈયાર થયો છે.
કદાચ! લાલસિહ નિષ્ફળ જાય છે ?
વહાલી ! મને મારા મિત્રને સંપૂર્ણ ભરૂસે છે કે તે પિતાની ધારેલી મુરાદ જરૂર પાર પાડશે જ. અને પાપીઓને જરૂર પડશે જ. જે કદાચ તે તેમ કરવામાં નિષ્ફળ જાય તો તેનું માથું આપવા પણ તૈયાર થયો છે.
પ્રભુ! લાલસિંહની પ્રતિજ્ઞા પુરી કરે. પણ વહાલા ! ગાજતા મેહ વરસે નહિં ને ભસતા કુત્તા કાટે નહિં. એ કહેવત અનુસાર મને લાલસિહ ઉપર ભરૂસે આવતા નથી.
- હાલી ! તને હજી લાલસિંહને અનુભવ થયો નથી. તે તો મારા માટે પોતાનું સર્વસ્વ ત્યાગ કરી મારી સાથે સાચી મિત્રતાના પ્રેમને લઈને જંગલે જંગલ ભટકી દુઃખી થનાર મારો આ એક જ સાચો મિત્ર છે. અને તે આજે પણ મારી સાથે રહી પ્રધાનપદને શેભાવે છે.
વહાલા! તમારી સાથે કરવામાં કે આવવામાં મને તો તેને કાંઈ પણ સ્વાર્થ હોય તેમ લાગે છે. - ચુપ કર!!! મારા મિત્રના માટે એક પણ શબ્દ આગળ બેલી તે તારી વાત તું જાણી છું ? દેવકુમારે ખીજાઈ જતા કહ્યું.
