________________
પ્રકરણ ૨૨ સુ
૧૭૩
બેટા ! કાઈ વાતે હૃદયમાં ઉદાસીનતા લાવીશ નહીં. ભગવાન પર ભરૂસા રાખજે અને પ્રાણાન્તે પણ આપણા કુળની ગૌરવતા ગુમાવીશ નહીં.
મારી લાડકવાયી દીકરી ! તને હા કહેતાં મારૂં હૈયું ભરાઈ જાય છે, અને ચક્ષુમાંથી અશ્ન સરી પડે છે. પદ્માવતીથી પણ વિદાય આપતાં રડી જવાય છે.
શું ભાવીની પ્રાલબ્ધતા ! કયાં એક વખતની રાજમહેલમાં ઉછરેલી રાજકુમારી અને આજે જંગલની ભટકનારી જોગણ ! વાહરે!!! કર્મી તારી વિચિત્ર કૃતિ.
દેવસેના પેાતાની માતુશ્રી તથા સખી પદ્માવતીથી વિખુટી પડી. દેવકુમાર પાસે જાય છે.
*
