________________
૧૫૦
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મીક નવલકથા બાઈસાહેબ, ઓળખ્યા, આ તો તમારા દિયરજી થાય. બેલીશ નહિ, પ્રાણનાથે ના પાડી છે.
જ્યારે દેવસેનાના જાણવામાં આવ્યું કે આ માર દિયર છે. ત્યારે તે દેવકુમાર સબંધી બધી વાતો પુછે છે. ત્યારે કીર્તિકુમાર તે વાતને જવાબ આપે છે. પણ વાતમાં ને વાતોમાં દેવસેના સિંહનું બચ્ચું પાંજરામાં પુરી દે છે. મારા મોટાભાઈ તે મને નિશાળમાં ભેગા થઈ ભાભી લેવા માટે નાસી ગયા છે અને તેના મિત્ર લાલસિંહને પણ સાથે લઈ ગયા છે.
કદાપી તમને તમારી ભાભી મળે તે તમે શું કરે? તે હું તેમને માતા તુલ્ય ગણી વંદન કરી મારું જીવન ધન્ય ગણું.
દાસી! જા, તેમના માટે નાસ્તો લાવ. દાસી નાસ્તો લાવી કીર્તિકુમારને ખાવા આપે છે.
આપણે એકલા તે ખાતા જ નથી. તે બેલા તમારી રાણીને.
તમે જ મને ન પરણ્યાને? હું કેવો રૂપાળો અને મજબુત ઘાટ છું.
ભાઈ પરણવું તે ઢીંગલી-ઢીંગલાના ખેલ નથી. તમે મેટા થાવ એટલે તમારા માટે સરસ કન્યા શોધી આપીશ.
આ વખતે કીર્તિકુમાર પોતે પોતાના ભાઈ દેવકુમારને યાદ કરે છે અને કહે છે કે એ ! મોટાભાઈ તમે ક્યાં હશે. આ તમારે નાભાઈ તમારા વગર ઘડપણ રહી શકતો નથી, શું તમને મારી જરાય દયા આવતી નથી, તમારા ચાલ્યા ગયા પછી આખા રાજ્યમાં શૂન્યકાર થઈ રહ્યું છે. અપરમાતાને જુલ્મ ઘણે વધી પડ્યો છે. ભદ્રિકસિંહ નીચ અને વ્યસની તેમજ વ્યભિચારી થઈ ગયા છે.
