________________
પ્રકરણ ૧૪ મું
૧૨૩ અમારે ત્યાગીને અસત્ય બોલવાનું શું કારણ!
શું જેણે મારા પિતાને કેદ કરી અપમાનીત કર્યા હતા તે દુશ્મનની હું પત્ની બનીશ? દેવસેનાએ પૂછયું.
કુમારી શાંત થાઓ ! તેમાં તમારા પિતાને વાંક-ગુન્હો હતો. કયો ક્ષત્રિય પિતાનું વૈર ન લે ? પિતાના સ્નેહી-ભ્રાતાનું મૃત્યુ સાંભળી દેવકુમાર એકદમ ઉછળ્યો અને તમારા પિતાશ્રીનો પરાજય કરી પિતાની કીર્તિ અમર કરી છે. એવા બહાદુર પતિની નિંદા કરવી એ તમને શેભે ખરી ? એગીએ પ્રશ્ન પૂછ્યો.
ત્યારે શું એજ મારા પતિ થશે ? દેવસેનાએ પૂછ્યું.
જે હું ન ભૂલતો હોઉં તો એજ તમારા પતિ થશે. ગીએ જણુવ્યું,
યોગીરાજ! તેઓ વિજયી છતાં વનવાસ કેમ ધારણ કર્યો હતો તે મને કહેશે ? દેવસેનાએ પૂછ્યું.
આ પ્રશ્ન સાંભળી ભેગીએ સમાધી ચડાવી અને થોડીવાર પછી જાણે પોતે સમાધીથી ન જાણ્યું હોય તેવી રીતે કહેવા લાગ્યા કે – સાંભળે, બાળા ! તેમની અપરમાતાએ તેમના ઉપર તેમના મોટાભાઈ કેશવસિહના ખુનને આરોપ મુકી. રાજાના કાન ભંભેર્યા જેથી રાજાએ ક્રોધાવેષમાં દેવકુમારને પિતાના રાજ્યની હદ છોડી ચાલ્યા જવા ફરમાન કર્યું. એટલે પિતાના વચનનું પાલન કરવા ખાતર અને
જ્યાં સુધી આવેલે આરેપ સિદ્ધ ન થાય ત્યાં સુધી પિતે વનવાસ ભોગવવો એમ નક્કી કરી” ચાલી નીકળ્યા. ગીએ જણાવ્યું.
પૂજ્ય યોગીરાજ! આ સિવાય વધુ ખુલાસો મારા પતિને કરશો તે આપને માટે ઉપકાર માનીશ. હાલમાં તેઓ ક્યાં અને કઈ સ્થિતિમાં હશે ? દેવસેનાએ પૂછ્યું.
