________________
૧૦૦
દેવકુમાર સચિત્ર ધામીક નવલકથા વૃક્ષ દેખાય છે ત્યાં જઈ વિસામે લઈએ કારણ કે રાત પણ થવા આવી છે. જાણે સૂર્યનારાયણ પિતાની સત્તાને પાછી ખેંચી જવા સર્વ તૈયારી કરી રહ્યો હોય એમ નજરે ઘડે છે, હિંસક પ્રાણીઓ પિતાને શિકાર શોધવાની તાલાવેલીમાં પડયા છે. ચોર, ડાકુ અને લુંટારાઓ પિતાને ધંધો જમાવવા તૈયારી કરી રહ્યા છે. આવા કોકટીના સમયમાં આપણે સાવધ રહેવું એજ વ્યાજબી છે. માટે જરા ફળ ફળાદી શેધી પેટને પિષણ આપી આરામ કરીએ અને સવારે કઈ બાજુ જવું તેનો નિશ્ચય કરીશું. દેવકુમારથી તે હવે જરા પણુ (એક ઠગ પણ) ચાલી શકાય તેમ ન હતું તેથી તેઓ ત્યાં જ બેસી ગયા.
ચતુર લાલસિંહે દેવકુમારને ઉચકી પાસેના વૃક્ષ પાસે બેસાડ્યો અને પિતે ફળફુલ આદિ લેવા જંગલમાં ચાલ્યો. થોડીવારમાં તે તે ફળ ફૂલાદી વીણી લાવ્યો. અને બંને મિત્રોએ પેટ ભરીને ખાધું પછી જળપાન કરી પથારી કરી વાતો કરવા લાગ્યા.
ભાઈ થાકી ગયા છે તે જરા આરામ લે. અને બે કલાક પછી તું જ્યારે જાગીશ ત્યારે હું ઉંઘ લઈશ આમ નક્કી કરી દેવકુમાર સુઈ ગયો. ત્રણેક કલાક બાદ દેવકુમાર જાગ્યો અને લાલસિંહને ઊંઘી જવા કહ્યું. જેથી લાલસિંહ આરામ લેવાની ઈચ્છાએ જરા આડા પડખે થયો. ત્યાં તે નિંદ્રાદેવીએ તેને ઘેરી લીધે. જ્યારે દેવકુમાર પિતાની સ્થિતિના મહા વિચારમાં તલ્લીન બની ગયા છે. ત્યારે એકાએક-“ખીને બેલી ક્ષત્રિય જન હોય તે આ દીન રૂખીને બચાવે ! મને પાપીઓ મારી નાખે છે. કેઈ આ રંક-દીનને બચાવી ઉપકાર કરે !” કાઈને એવાજ દેવકુમારના કાને અથડાયો
આથી દેવકુમાર વિચારભગ્ન થયો. આ અવાજ કયાંથી આવ્યો અને કણ હશે! “જરૂર કોઈ દુઃખી આત્માને પાપીઓએ ફસાવ્યો.
