________________
૨૨૮
હી કારકલ્પતરુ ઔષધનું સંયોજન ગમે તેમ કરવા માંડે તે રસાયણ બને ખરું? અથવા મેટર, રેલવે કે વિમાનને ગમે તેમ ચલાવવા માંડે તો ચાલે છે ખરાં ? જે આ દરેકમાં વિધિની જરૂર રહે છે, તે મંત્રારાધનામાં વિધિની જરૂર કેમ ન રહે?
કેટલાક કુતર્કો કરીને એમ કહે છે કે “આમ બેલીએ તે શું અને તેમ બોલીએ તે શું ? અથવા હાથ અમુક રીતે રાખીએ તે શું અને પગ અમુક રીતે રાખીએ તે શું?” પણ એ સમજણ વિનાની વાત છે. દરેક ક્રિયાને પિતાની વિશેષતા છે અને તે સમજીને જે તેનું આરાધન કરવામાં આવે તો તેનું ફળ અવશ્ય મળે છે. આસન, મુદ્રા, માળા, તેને ગણવાની રીત આદિ સંબંધમાં જે જે નિયમ બાંધવામાં આવ્યા છે, તે ઘણા વિચાર અને અનુભવ પછી બાંધવામાં આવેલા છે, એટલે આરાધકે તેનું પાલન અવશ્ય કરવાનું છે.
હવે સ્તવનકાર હી કારના તવણય ધ્યાનનું ફળ જણાવતાં કહે છે –
त्वां चिन्तयन् श्वेतकरानुकारं, ज्योत्स्नामयीं पश्यति यस्त्रिलोकीम्। श्रयन्ति तं तत्क्षणतोऽनवद्य
विद्याकलाशान्तिकपौष्टिकानि ॥४॥ ચક–જે આરાધક. ત્યાં–તને તારું. તાનાર
