________________
૨૧૮
હિ“કારકપતર वर्णान्तः पाश्वजिनो, रेफस्तदधोगतः स धरणेन्द्रः । तुर्यस्वरः सबिन्दुः स भवेत् पद्मावतीसंज्ञः ॥
વર્ણમાલાના અંતે આવેલ વર્ણ અર્થાત્ હું, તે શ્રી ધરણેન્દ્ર છે અને બિંદુસહિત જે ફ્ર સ્વર છે, તે શ્રી પદ્માવતી દેવી છે.” તાત્પર્ય કે હી કારમાં શ્રી ધરછે અને પદ્માવતી સહિત શ્રી પાર્શ્વનાથ ભગવાન રહેલ છે.
સ્તવનકર્તાએ અહીં હી કારને શક્તિબીજ તરીકે સંબે છે, કારણ કે–તેની વિધિસર આરાધના-ઉપાસના કરતાં આરાધકના અંતરમાં શક્તિને મહાત વહેવા લાગે છે અને તેના લીધે દુર્ઘટમાં દુર્ઘટ જણાતાં કાર્યોની પણ સિદ્ધિ થાય છે. વળી જ્યારે હી કારની સિદ્ધિ થાય છે, ત્યારે તે પૂરેપૂરો તિર્મય બની જાય છે, એટલે કે દેદીપ્યમાન સૂર્ય જે ભાસે છે અને તેનાં દર્શનથી આરાધક અનેરી કૃતકૃત્યતા અનુભવે છે. પછી તેને આ જગતમાં કઈ વસ્તુની કમી રહેતી નથી.
અહીં પ્રજ્ઞાવંત પાઠકને કદાચ એ પ્રશ્ન થશે કે આવા સુંદર સ્તવનના પ્રારંભમાં સ્તવનકર્તાએ મંગળ કેમ નહિ કર્યું હોય? તથા અભિધેય, પ્રજન અને ફળને નિર્દેશ કેમ નહિ કર્યો હોય? તેનો ઉત્તર એ છે કે હી કારમાં ચોવીશ તીર્થકરે, પંચ પરમેષ્ઠી તથા અન્ય દેવેને વાસ હેવાથી તે પિતે મંગલરૂપ છે, એટલે તેને વિશેષ
