________________
૨૧૦
હકારક૯૫તરુ
શિલાની ભાવના કરવાને સંપ્રદાય અતિ પુરાણો છે અને કલપકારે તેને જ અહીં નિર્દેશ કરે છે.
એ ચંદ્રક્ષા પર બિંદુની જે સ્થાપના થાય છે, તે સંપૂર્ણ વર્તુલકાર હોવાથી નિરાબાધ પદનું સૂચન કરે છે. જેમ વર્તુલની રેખા તેના ક્રમે એક સરખી દોરાય છે અને તેમાં કોઈ બાધ આવતું નથી, તેમ સિદ્ધશિલામાં રહેલા સર્વે સિદ્ધ ભગવંતે અક્ષય-અનંત સુખનો અનુભવ કરે છે અને તેમાં કદી કોઈ જાતની બાધા એટલે અડચણ ઊભી થતી નથી.
તાત્પર્ય કે હોંકારને આરાધક આવશ્યકતા અનુસાર ષટકર્મની પ્રવૃત્તિ ભલે કરે, પણ તેનું અંતિમ દયેય તો મોક્ષની પ્રાપ્તિ છે, એટલે કે સર્વ કર્મોથી રહિત થઈને સિદ્ધ-બુદ્ધ-નિરંજન બનવાનું છે, તે કદી ભૂલે નહિ. જે તે હોંકાર પરની ચંદ્રકલા તથા તેના પર રહેલા બિંદુની આ પ્રમાણે અર્થભાવના કરે, તે મોક્ષપ્રાપ્તિનું ધ્યેય સદા તેની સન્મુખ રહે છે અને તેથી એ માર્ગમાં તેની પ્રગતિ થયા જ કરે છે. જેનું ધ્યેય નિશ્ચિત છે અને તે અનુસાર સદા એગ્ય પ્રવૃત્તિઓ કરતો રહે છે, તે પિતાના ધ્યેયને પહોંચ્યા વિના રહેતો નથી. અન્ય શબ્દોમાં કહીએ તે તે અવશ્ય સિદ્ધિ મેળવે છે અને પિતાને પ્રાપ્ત થયેલા મહામેંઘા માનવભવને સાર્થક કરે છે.
છેવટે કલ્પકાર જણાવે છે કે
