________________
ચાવડા સધાર
૮૯
પાસે ક્રાઈ સંગાથ હતા નહિ, ને ભાંગતી મધરાતમાં એ એકલા હતા.
એકાએક કાઈ રાઠાડી પુજાએ એનું ગળું ભીંસીને પકડયુ”— જાણે ખિલાડીએ ઉંદર પકડયો. બાપડા જરા સરખાય અવાજ કાઢી શકો નહિ ! બિચારાના પ્રાણુ જતાં વાર ન લાગી !
પડાવમાંથી કદાચ કાઈ જુએ તા ચાકિયાત બેઠેલા લાગે એમ પડાવ તરફ પીઠ રાખીને દૂ। બેઠા. અને સંધારના શબ્દને દૂર ધસડીને એનાં કપડાં કાઢીને ચાખડાએ જેમતેમ પહેરી લીધાં.
પછી જાણે બેઠા બેઠા થાકયો હોય એમ ચાખડા ઊઠયો. આંટા મારતા મારતા એ ખીન્ન તાપણા પાસે ગયો. ખીન્ન તાપણા પાસે અનિદ્રામાં બેઠેલા ચેાકિયાત એને જોઈ તે ઊભા થયા: કેમ ?
ચાખડાએ નાક પર આંગળી મૂકીને ચૂપ રહેવા ઇશારત કરી અને ગઢ તરફ આંગળી ચીંધી.
બીજો કહે : ‘ગઢ ઉપર કંઈ હલચલ દેખાઈ ? એમાય તા હાલ, નાયકને ચેતવીએ. ’
ચેાખડાએ હાથની ઇશારત કરીને એને સમજાવ્યું કે પહેલાં ખાતરી કરવી જોઈ એ. ખાતરી કરવાને ચેાખડાની સાથે એ આગળ વધ્યા. પળવારમાં તેા એ બિચારા પહેલા સધારને મળવા જમરાજાને ત્યાં પહોંચી ગયા ! એની જગ્યાએ ખીમલી ગાઠવાઈ ગયા.
નખશિખ સંધારના ગણવેશ જેવા વેશમાં સજ્જ થઈ તે ચાખડા ને જગડૂ ચાવડાના પડાવની અંદર આગળ વધ્યા.
ચાવડા સધારના તેજા આગળ ઘેાડાંઓની હારની હાર બાંધી હતી. એમણે ધાડાં છેાડી નાંખ્યાં તે બે-ચાર ઘેાડાંને પાછળ ડામ દીધા. ઘેાડાં ભડકવ્યાં. ભારે આકળી હાવળ નાંખીને એક ઘેાડા ઊભે પટે ભાગ્યા ને પાછળ ખીજા ઘેાડાં નાઠાં !
