________________
૧૬૨
જગતશાહે
કર્યાં છે. પણ મે કાંઈ કર્યું નથી. હવે હું જગડૂશા શેઠને ચાંદલા આપું છું. સાંભળેા...ગાંધવી બંદર મેં એને ચાંદલામાં દીધું ! '
સાંભળનારા સ્તબ્ધ થઈ ગયા ઃ ગાંધવી બંદર ! સંધારાનું પાટધામ ! સંધરાની દરિયાબારી...ગાધવી બંદર આપ્યુ. ચાંદલામાં !
પરંતુ આ વિષયમાં કાઈ વધારે ચર્ચા કરી શકે, વિચાર કરી શકે, એ પહેલાં જ શ્વાસથી હાંકતા એક સાંઢણીસવાર આવ્યા, તે જગડૂના પગમાં જાણે ઢળી પડચો.
જગડૂશા શેઠ !....જગડ્શા...શેઠ !...ખીમલી પીંજારાએ મને તાબડતાબ આપની પાસે અહીં મેાકલ્યા છે. '
6
‘ખીમલીએ ? આપણી ભદ્રાવતી નગરીને કાંઈ થયું છે કે શું?” જગડુએ થિતાપૂર્વક પૂછ્યું,
ભદ્રાવતીના ગઢ ભાંગ્યા છે—પીથલ સુમરાએ ! ’
'
• પીથલ સુમરાએ ? પીથલ સુમરાએ ? ' જગડૂએ પૂછ્યું, એ હજી જીવે છે ? ’
6
• એ હજી જીવે છે. ભદ્રાવતીને ગઢ ભાંગી ગયા છે. એણે કહાવ્યું છે : ભદ્રાવતીને એના શેઠની ગેરહાજરીમાં નિહ લૂટું; માટે તમારા શેઢને મારા નામથી—પીથલ સુમરાના નામથી—કહેવરાવા કે પીથલ સુમરા તમારા શેઠને ભૂલ્યા નથી. ને પીથલ સુમરા ભદ્રાવતી નગરીને વસવા દેશે ને એના ગઢ ખાંધવા દેશે—જયારે ગધેડાને માથે શીંગડા ઊગશે ત્યારે !' ‘ શેઠ ! ' જગડૂએ અમરાશાને કહ્યું, · અમારી જાનને રંગેચંગે વળાવજો. હું રજા લઉ છું. લાવે! એક સાંઢણી ! ચાવડા સંધાર, તમે પણ મારી સાથે ચાલે ! ’
