________________
૧૦,
....
....
....
ભાઈબધા
ચાલો મારી સાથે.” આશાપુરાના આકરા સેગન લીધા પછી ચાવડે જગડૂ સામે જોઈ રહ્યો. મશ્કરી, ઉપાલંભ, રેષ તમામ એનાં શમી ગયાં હતાં. એ નરી ઈન્તજારીની મૂરત બની ગયો હતો.
પહેલાં મારી સાંકળો છોડ, પછી મને નહાઈ ધોઈને સાફ થવા દે. પછી મને તમારામાંથી કેઈકનાં પહેરવાનાં કપડાં આપે.'
એક ઘડી પછી જગડૂ ને એના ત્રણે ભાઈબધે નહાઈ ધોઈ સાફ થઈને, સૂઝતાં કપડાં પહેરીને કાંઈક માણસના સૂરમાં આવ્યા. થોડીવાર સુધી તેઓ એકબીજાને સહારો આપીને આમ તેમ ચાલીને પિતાના પગ મોકળા કરી રહ્યા. આ બધે વખત નરી આતુરતાથી પીડાઈ રહેલા ચાવડાએ તે કેવળ નાચવાનું જ બાકી રાખ્યું.
એક હોડીમાં બે સંધારો હલેસાં મારતા બેઠા. ચાવડાએ સુકાન લીધું. મેરા ઉપર જગડૂ બેઠે.
પિરોટનની કાંધી ઉપર હંકારે !” જગહૂએ કહ્યું.
રેતીના ઢેરની ધારે ધારે હેડી ચાલી રહી. જગડૂની આંખે, ક્યારની એક જ જગ્યા ઉપર ચોટી હતી. હેડી એ જગ્યાએ આવીને ઊભી રહી, એટલે જગડએ કહ્યું: “આ છે તમારે મારગ ! ”
કંઠારમાંથી આવતી નાળ ત્યાં પૂરી થતી હતી. એની મૂછ ઉપર
