________________
જશેાદાના ચાંદલા
**
આ
એની સામે જોઈ રહ્યા. એની પાછળ એના ત્રણ ભાઈધા હતા. કાં કાળઝાળ અંગારા જેવા ચાવડે તે કાં જુવાનીમાં પગ મૂકતા આ ચાર જણા ! છેકરાએ તે છેાકરાએ, પણ ભારે કરી એમણે ! હજી મૂછ ઊગી નથી, છતાં ભલભલા મૂછાળા ને દાઢીવાળાનાં પાણી ઉતારી દીધાં એમણે !
જામ રાયલની સામે જગડૂ ખે હાથે પ્રણામ કરીને ઊભા રહ્યો. ‘ છેાકરા ! ” જામ રાયલે કહ્યું : હવે તને અમે છેકરે નહિ કહીએ; તું તે ખરેખરા મરદ છે! મરદ ! તને તેા મરદને છાજે એવી બક્ષિસ હોય. લે આ!' અને જામ રાયલે પોતાની મૂઠવાળી તરવાર જગડૂને જાતે પહેરાવી.
· કામદાર ! મરદને એની મરદાઈ ને છાજે એવી પહેરામણી અમે આપી છે. એના ત્રણેય સાગરીતને હજાર હજાર કારી આપજો !' ચાવડે! કદમાં હોય તે ચાવડા પોતે ગમે એટલા ફૂફ઼ાડા મારે તાય સધાર કટક હવે ડંખ મારી શકે એવા સભવ કાઈને દેખાયા નહિ. લાકાએ ચાવડાને જોઈ લીધેા; અને એને જીવતા ઝાલનારા જીવાને નેય જોઈ લીધા.
રાયલ જામ ને કામદાર મસલત કરવાને અંદર ચાલ્યા ગયા. ગઢના દરવાજા પાસે હવે ભૂમિયા જમા થવા માંડયા હતા. તે કામદારે મુનીમને ત્રણે ભાઈબધાને આપવાની બક્ષિસના હવાલા આપ્યા હતા, એટલે મુનીમ એ ત્રણેનેય લઈ ગયા. તે જગડૂ પેાતાના ભાઈબધાની રજા લઈ ને પોતાની હવેલીએ પાછે ગયે.
આજે એના ધરમાં એના માટે જુદી જાતનું સ્વાગત તૈયાર હતું. દીકરાએ ઉઠાવેલા જોખમથી એની માની છાતી તેા હજીયે થડક થડક થતી હતી; અને પોતાના પુત્રના આવા સાહસથી સેલ શેઠની છાતી હજીયે ફુલાતી હતી. સંધના ચારપાંચ શેઠે પણ આવીને -બેઠા હતા અને પેાતાની નાતના એક જુવાને ધિંગાણાને આખા
