________________
૨૬૨
પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
વૈરાગ્ય ભાવના ઉત્પન્ન થઈ. તરતજ પિતા શ્રી કૃષ્ણ પાસે આવીને બેભે–હે પિતાજી! પ્રભુની આવી પરોપકારી વાણું સાંભળીને મને સંસારમાંથી રસ ઉઠી ગયેલ છે. આ સંસાર અસાર છે. નાશવંત છે. ક્ષણભંગુર છે. અનંત ભ સુધી અજ્ઞાનમાં પડી ભેગ-ગવ્યા, છતાં જીવને કદી તૃપ્તિ થતી જ નથી, અને અધોગતિમાં ઘસડી જાય છે.
પ્રભુની આવી ભાવભરી વાણી સાંભળી મારો અંતરાત્મા જાગી ઊઠે છે. હવે ના આ જોઈએ કારમે સંસાર! મને આજ્ઞા આપ. પ્રભુ પાસે દીક્ષા લેવાની ભાવના રાખું છું.
કૃષ્ણ કહે હે પુત્ર! ધન્ય છે તને ! તું હજુ તે નાને છે. બાળક છે છતાં તું સંસાર ત્યાગ કરવા માટે સમર્થ થયે છું. મને તે પૂર્વજન્મના પાપના ઉદયે કદી આવી ઈચ્છા પણ થતી નથી. હું જાણું છું સમજું છું કે હું આવી પાપમય જીંદગીના પરિણામે નરકગામી થવાને છું અનંતુ દુઃખ વેઠવું પડશે. તેમ છતાં મને નથી સમજાતું કે મારા હૃદયમાં તારા જેવી ઉન્નત ભાવના કેમ થતી નથી? હે પુત્ર! હું તે દીક્ષા લઈ શકતું નથી અને તારા જેવા ઉચ્ચ કેટીના વિચાર સરણી ધરાવતા પુત્રને રેકીને પાપમાં પડવા માંગતે નથી. તું સુખેથી તારી ઈચ્છામુજબ દીક્ષા લઈ શકે છે. તેમાં હું કેઈ મના કરતા નથી. આવા ઉત્તમ કાર્યોને ઉદય આવ્યું છે. તે તારું મહાભાગ્ય કહેવાય. તે પુણ્યોદય સફળ કરજે.
