________________
૧૦
પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર આપત્તિને ભાગે જ છુટકે ! સુખ જ આવે.
- હે પૂજ્ય ! આપે તે મને વિસારી મૂક્યું હતું પરંતુ હું આપને કદી ભૂલ્યા નથી. આપ અમારા જેવા ભક્તોને ભૂલી જાવ તે અમારું શું થાય ! હે મુનિરાજ હું હાથ જોડીને આપને વિનંતી કરું છું કે આપ અવાર નવાર અહીં અમારે આંગણે આવતાં રહેજો અને અમારા ઉપર ઉપકાર કરતાં રહેજે. આમ મુનિરાજ અને મહારાજા વચ્ચે વાર્તાલાપ ચાલે છે એ સમયે એક અત્યંત સ્વરૂપવાન યુવક સભામાં આવ્યું. સિંહ સમાન જેની ચાલ છે. મોઢા ઉપર દિવ્ય તેજ છે, કાનમાં સેનાના કુંડલ પહેરેલાં છે. સેનાની જરીથી ઝગમગતાં કપડાં અને માથે સુંદર સોનેરી પાઘડી પહેરી છે તે એ સૌને વંદન કરતે–રાજા પાસે આવી રાજાને અને મુનિને વંદન કરી પોતાના આસને બેઠે.
આ યુવાનને જોઈ નારદજી ભીમરાજાને પૂછવા લાગ્યા. કે હે રાજા, આ અત્યંત ગુણવાન, સ્વરૂપવાન અને પરાકમી આ પુણ્યશાળી પુરૂષ કેણ છે? રાજાએ તરત જવાબ આવે છે એ મારી શ્રીમતી નામની રાણીની કુક્ષિએ જન્મેલે મારે પુત્ર રૂકિમ છે.
નારદજી પૂછે છે કે તારી રાણી શ્રીમતીની કૂખે કેટલાં બાળકે જન્મ્યા છે? રાજા કહે આ એક પુત્ર અને બીજી એક પુત્રી એમ બે બાળકે જમ્યા છે.
