________________
તિરસ્કારની આગ
હતાં તે સમયે એક જટાધારી મુનિ કે જેના અંગે ભસ્મ લગાડેલી છે એવા મુનિને આકાશ માર્ગથી ઊતરીને આવતા જોયાં રાજા એ બાલ બ્રહ્મચારી નારદજીને ઓળખી સિંહાસન ઉપરથી ઊઠીને–પગમાં પાદુકા પહેર્યા વગરજ આવકાર આપવા સામે ગયાં ખૂબજ ભક્તિભાવ પૂર્વક વંદન પૂજન કરી સ્વાગત કર્યું.
નારદજીને હાથ ઝાલી સભા મંડપમાં લાવી ગ્ય આસન ઉપર બેસાડયા–તેમની પૂજા કરી–સ્તુતિ કરી અને ખૂબ જ નમ્ર ભાવે પૂછ્યું કે હે મુનિવર્ય, આપ સુખરૂપ તે છે ને? ઘણા સમયે અમારા ઉપર કૃપા કરી અહીં પધાર્યા! અમારું નગર અને આ રાજમહેલ પાવન થયાં. આજની સભા પણ પવિત્ર બની રહી. ધન ભાગ્ય મારા કે મારે આંગણે આવા મહાન તપસ્વી પધાર્યા !
મુનિના આદેશથી રાજા મુનિની સામે હાથ જોડીને બેઠો. અત્યંત પ્રેમથી મુનિ પૂછવા લાગ્યા–હે રાજન તારા રાજ્યમાં–તારા દેશમાં–તારા કુટુંબમાં સૌ કુશળ તો છે ને? તારી નગરીમાં–સૈન્યમાં અને સ્વજનેમાં સૌ ખુશી આનંદમાં છે ને ? તારા સ્ત્ર-પુત્ર–પરિવાર સર્વ સુખરૂપ તે છે ને? મુનિરાજના આ ભાવવાહી અને લાગણી સંપન્ન શબ્દ સાંભળી રાજા ભીષ્મ બહુ ખુશ થયાં. અને બોલ્યા-હે મહર્ષિ, આપ જેવા મહાન યેગી, આબાલબ્રહ્મચારી-તપસ્વી એવા આપ ત્રણે લોકમાં પૂજાઓ છે અને એવા આપની કૃપા દ્રષ્ટિ હોય પછી કોઈ આપત્તિ ઊભી રહે ખરી ?
