________________
૧૦. કુમારના કૌતુકા
આખુ’ ઉદ્યાન ફળકુલ વગરનું અનાર્થીને નાસી ગયા છે— વખારના ચાકીયાતા કહે-હે દેવી ! અહી. પણ એક અજા ણ્યા માણસ આવીને બધુજ ઘાસ-પૂળા સાફ કરી વખારો ખાલીખમ કરી નાંખી છે તે જળશાળાના માણસો કહે હું માતાજી ! અહીં પણ એક અજાણ્યા માણસ આવેલ અને તમામ પાણી પી ગયે અને અમારી પાસે પાણી તુ એક બિ ંદુ પણ રહેવા દીધુ નથી. એવામાં કેટલાંક અનુચરા દોડતાં આવીને ખેલ્યા-હે રાણીમા, કોઈ અજાણ્યા માણસે આવીને ભાનુકુમારને અન્ધ ઉપરથી પછાડયા છે અને તેમને બહુ વાગ્યું છે. દાસીએ આવીને કહ્યું-હે રાણીજી ! અમારા રસાડાની તમામ રસાઈ કોઈ અજાણ્ય માનવી આવીને ખાઇ ગયા છે.
૧૫૯
આ બધી જાતજાતની ફરિયાદ અને નુકશાનની વાત સાંભળીને સત્યભામા એરાડાની બહાર આવી અને સૌનો ફરિયાદ સાચી હતી તે જાતે જોઈ ને મુંઝાઈ ગઈ.
સત્યભામાને હવે લાગ્યુ કે ખરેખર કાઇ દુષ્ટ પાપી માણસે મને પણ બનાવી છે. ફાટેલા કપડાં પહેરાવી કાયા કાળી મેશ ખનાવી મુંડન કરાવી મને બદસુરત અનાવી દીધી છે, હાય ! હાય! હવે હું શું કરૂ? પાપ છૂપાવવા પ્રયત્ન કરવાં છતાં ન છૂપાયું, માથું મૂંડાયેલું દેખાણું આરીસામાં જોઈ જોઈને રડે છે. હવે જો રૂકિમણીને ખબર પડશે તે તો રાજી થશે હા પણ તેને આ બધી વાતની ખબર પડે તે પહેલાં હું તેને મુંડન કરાવી તેના વાળ મગાવી લઉં જેથી તે મારી હાંસી તે ન કરે !
