________________
૧૦૨
પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
મારા સ્વામી નાથે અને હું તમારે દાસ છું. આમ કહી દેવે કુમારને મીન ધ્વજ ભેટમાં ધર્યો. હજારે કમલથી તેની પૂજા કરી. ચારે દિશાઓને સુગંધિત કરતે કુમાર મીનવજને લઈને વાવની બહાર આવી પહોંચ્યા. સર્વ કુમારે તેને પાછો આવતાં જોઈ ઈર્ષાથી બળી જતાં હતાં છતાં સૌએ ભેગા થઈ બનેલી હકિકત જણાવવા કહ્યું. પ્રદ્યુમ્ન બનેલી હકીકત કહી. અને મળેલ લાશની વાત જણાવી. આ સાંભળી વજી મુખ અને અન્ય કુમારને ખૂબજ ઝેર–ઈર્ષ્યા થતી પણ શું કરે ? સૌ રમતાં રમતાં છૂટા પડ્યાં. આમ પ્રદ્યુમ્નકુમાર ચોથી સિદ્ધિના શિખરે પહોંચ્યા.
સિધિ નં. ૫ થોડા દિવસ બાદ સૌ કુમારે ફરતાં ફરતાં ગામથી દૂર, વનવાટે પહોંચી ગયાં. નજીકમાં એક મોટો ભડભડ સળગતે અગ્નિકુંડ જોયો. ઈર્ષાની આગમાં જલી રહેલા વમુખ મનમાં તેજે ઠેષ રાખી બેલ્ય. ભાઈઓ, આપણું બાપદાદાઓ જણાવી ગયાં છે તે વાત સાંભળે-કે જે વ્યક્તિ સહેજપણ વિચાર કર્યા વિના આ અગ્નિકુંડમાં પ્રવેશે છે તે આ અગ્નિથી નિર્મળ બની જાય છે તેની કાયા સુવર્ણ સમાન બને છે. તે અત્યંત સ્વરૂપવાન બને છે અને તે દેશમાં અગ્નિ કરી પિડા કરતો નથી.
સાહસ અને સિદ્ધિ જેને હંમેશને માટે વરેલાં છે એવા પ્રદ્યુમ્નકુમારે વજમુખની કિંવદન્તી સાંભળતાં જ અગ્નિકુંડમાં
