________________
૧૦૨
[ જિનપાસના હતી. અમારે જે સ્થાને જવાનું હતું, તે ત્યાંથી સોળ માઈલ દૂર હતું. એ વખતે મેટર–ખટારા ચાલતા ન હતા. કે ત્યાં પહોંચવાની બીજી સગવડ ન હતી, એટલે વધારે કંઈ પણ વિચાર કર્યા વિના અમે રેલ્વેના પાટે પાટે ચાલવા માંડયું અને સાડા ચાર કે પાંચ કલાકમાં સેળ માઈલને પંથ કાપી સમયસર સભાસ્થાને હાજર થઈ ગયા. જે
સ્વીકૃત કાર્યમાં શારીરિક બળ રેડ્યું તે એ સિદ્ધ થઈ શક્યું. ત્યાં જે એમ વિચાર કર્યો હોત કે હવે શું કરીએ? બનવાનું બની ગયું ! આટલે દૂર આપણાથી શી રીતે ચલાય ? તે એ કાર્ય થઈ શક્યું ન હોત અને અમે આપેલા વચનને ભંગ થયો હોત કે જે અમે ઈચ્છતા ન હતા. અમારા આ પરિશ્રમની ત્યાંના લોકો પર ઘણું જ છાપ પડી અને પરિણામ અતિ સુંદર આવ્યું.
ભગવાને પુરુષાર્થની પંચસૂત્રીમાં ચોથું સ્થાન વીર્યને આપ્યું. વીર્ય એટલે આંતરિક ઉલ્લાસ. જે ઉઠીને ઊભા થઈએ, કામે લાગીએ અને હાથ પગ હલાવીએ, પરંતુ અંતરમાં કોઈ જાતને ઉલ્લાસ ન હોય તો એ કામ વેઠ જેવું બની જાય છે અને આખરે છૂટી જાય છે, તેથી સ્વીકૃત કાર્યમાં અંતરને ઉલ્લાસ હોવો અત્યંત જરૂરી છે.
ભગવાને પુરુષાર્થની પંચસૂત્રીમાં પાંચમું અને છેલ્લે સૂત્ર પરાક્રમનું આપ્યું. પરાક્રમ એટલે વિદનો કે વિપત્તિ સામે વીરતાથી લડવું અને તેમાં પાર ઉતરવું. આ જગતમાં એવી કઈ પ્રવૃત્તિ છે કે જેમાં કઈ પણ પ્રકારનું
