________________
વિજયસેન સુરિને ઉપદેશ, કુંવરને લાગે ક્યાંય. આ સંસાર અસાર ગણી, વૈરાગ્ય થ દીલમાંય -મુનિવર ધન દોલતને માતપિતાનો, સ્નેહ તો પલમાંય, રાજ્યતણ વૈભવ છોડીને, પ્રીતે સંયમી થાય—–મુનિવર ૩ મેહાદિકનાં બંદ હઠાવી, તપતપતા મુનિરાય, અહિંસાને દવજ ફરકાવાને વિચરે પૃથ્વીમાંય--મુનિવર ૪ વિહાર કરતાં આવી પહોંચ્યા, ભગિનીનાં પુરમાંય, રાણી સુનંદા ભ્રાતને દેખી, મનમાં બહુ હરખાય-મુનિવર પ નિજ રાણપર શંકિત થઈને, રાજા ક્રોધે ભરાય, કરવા ઘાત મહાનિ કેરે, વિચાર કીધો ત્યાંય - મુનિવર ૬ મૃત્યુને સન્મુખ દેખીને, મુનિવર નવ ગભરાય, સમતાથીએ ઘાત સહીને, દેવલોકમાં જાય –– મુનિવર ૭ રક્ત ટપકતી મુહપત્તિ લઈ, પક્ષી મહેલમાં જાય, નિજબંધુનો મરણ જોઈ, સુનંદા શોકે ભરાય-મુનિવર ૮ બંધવ કેરી બેનડી રોતી, ખડખડ આંસુ જાય, રાજમહેલનાં પથ્થર રોતાં, રડે સકલ સમુદાય--મુનિવર ૯ હાય અભાગી હું પુરી. મુજ નગરમાં ભાઈ હણાય, વહાલન દીધાં હાલન પૂછયાં, વ્યર્થ જીવન મુજ થાય-મુનિવર ૧૦ રાજા નિજકરણને માટે અંતરમાં પસ્તાય, રાણી સંગે દીક્ષા લીધી, રાજ્ય છોડીને ત્યાંય—મુનિવર ૧૧ તીર્થોદ્ધારક નેમિસૂરિ, વિજ્ઞાનસૂરિ સુખદાય, વાચક કસ્તુર ગુરૂને પ્રણમી, યશોભદ્ર ગુણ ગાય-મુનિવર ૧૨
