________________
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬
જેણે હજી સકલ સુત્રાને અને તેના અને સારી રીતે જાણ્યાં નથી, તેને વ્યાખ્યાન કરવાના કોઈ અધિકાર નથી. એવા મૂર્ખ ગુરુના જે શિષ્યા થાય તે પણ મૂ જ રહે. તેથી તે શિષ્યેાના શિષ્યા પણ મૂખ રહે. એવી ભૂખ પર’પરાના સાધુએ વેષધારી સાધુએ જ કહેવાય. આમથતાં તીના ઉચ્છેદ થાય, માટે જે કાળમાં જે સૂત્ર વિદ્યમાન હેાય તે સૂત્ર અને તેના અર્થાને જેણે ખૂબ સારી રીતે અવગાહ્યાં હેાય તેવા મહાવ્રતધારી સાધુને જ આચાય - પદ્મ આપી શકાય.
૧૦૦
જગતમાં બહુશ્રુત તરીકેની જેને ખ્યાતિ મળી, જેને શિષ્યપરિવાર વચ્ચે પરંતુ જે સિદ્ધાંતને સમજવામાં કાચા રહ્યો, એથી જેની પ્રવૃત્તિ જિનશાસનથી વિરુદ્ધ થવા લાગી તેવા અતિવિદ્વાન અને ઘણા શિષ્યવાન આચાર્યની જિનશાસનમાં કઈ ક’મત નથી.
આચાય ના પાંચ અતિશયા (સેવાએ)
આચાય ની નીચે પ્રમાણેની પાંચ સેવાએ કરવી જોઇએ.
(૧-૨) ઉત્તમ કોટિનાં આહાર અને પાણી તેમને વપરાવવાં જોઈએ. જેમ કેવળજ્ઞાન થયા પછી તીથંકરદેવ ભિક્ષા માટે ન ફરે તેમ આઠ પ્રકારની આચા ની સપત્તિથી યુક્ત આચાર્ય પણુ ભિક્ષા લેવા માટે જાય નRsિ. જો કદાચ તે ભિક્ષા લેવા જવાનું ઇચ્છે તે વૃષભ સાધુએ તેમને રાકથા વિના રહે નહિ. જો વૃષભ સાધુએ તેમને ન રશકે તે તેમને ચતુલ ઘુપ્રાયશ્ચિત્ત આવે. જો આચાય હઠ કરીને
