________________
મુનિજીવનની બાળપોથી–૫
૧૨૭
(૩-૪-૫) નીચેને ગુછ (પાત્રસ્થાપન) ઉપર ગુર છો અને ચરવાળી (પાત્રકેસરીકા) આમાંના પ્રત્યેકનું પ્રમાણ એક વેત ને ચાર આંગળ (કુલ સેળ આંગળ)નું જાણવું. ગુચ્છાઓ ઊનના જોઈએ અને ચરવળી સુતરાઉ જોઈએ. નીચેને ગુચછ પાતરાની રજ વગેરેની રક્ષા કરવા માટે છે. ઉપરને ગુચ્છ પાત્રાના પડલાઓનું પ્રમાજન કરવા માટે છે. અને એક પત્રકેસરીકા (ચરવળી) પાત્રાના પ્રમાર્જન માટે છે. પૂર્વકાળે પાત્રદીઠ વસ્ત્રને એક એક સુતરાઉ કટકો (પાત્ર કેસરીકા તરીકે) રખાતે અને તેનાથી પાત્ર પ્રમાર્જન થતું. હાલ તે બધાની જગ્યાએ એક ઊનની ચરવળી રખાય છે.
(૬) પડલા તે પાત્ર ઢાંકવા માટેના કપડાના કટકા છે. તે જાડા અને સુંવાળા રાખવા જોઈએ. ઉનાળામાં ત્રણ, શિયાળામાં ચાર અને ચેમાસામાં પાંચ હોવા જોઈએ. તેનું કારણ એ છે કે ઉનાળે અતિ રુક્ષ હોવાથી થોડા જ કાળમાં સચિત્તરંજ અને સચિત્ત પાણી અચિત્ત થઈ જવાને સંભવ હોય છે. તેથી પડલાને ભેદીને સચિત્ત ૨જ વગેરે પાત્રમાં દાખલ થઈ શક્તા નથી. શિયાળે સ્નિગ્ધ હોવાથી સચિત્તરજ વગેરે જલદી અચિત્ત ન થવાના કારણે તેમાં ચાર પડલા જરૂરી ગણાય છે. અને અતિ નિગ્ધતાના કારણે ચોમાસામાં પાંચ પડલા કહ્યા છે. જે પડેલા અતિ જીર્ણ હોય તો ચારથી શરૂ કરીને સાત સુધી પણ રાખી શકાય. પડલા અઢી હાથ લાંબા અને છત્રીસ આંગળ(દેઢ હાથ) પહેલા હોવા જોઈએ. પહેલા રાખવાનું કારણ સચિત્ત
