________________
૧૦૨
મુનિજીવનની બાળપોથી–૫
તમાં છ
મા જગડા પછી ઉપર
વિધિ કરીને પિતે વસ્ત્ર-પાત્રાદિ લાવવાના વિધિને જાણ ગીતાર્થ હોય તે લેપ લેવા માટે શરાવસપુટ (બે કેડિયાં) અને લેપને ઢાંકવા માટે રૂ ગૃહસ્થને ત્યાંથી મેળવે, સ્વયં તે મેળવવામાં અનુભવી-ગીતાર્થ ન હોય તે બીજા ગીતાર્થ લાવી આપે તે લઈને તેમાં છાર (ભસ્મ ભરીને જાય, (જ્યાં) શરાવમાં લેપ લે, ત્યાં લેપ ઉપર એક કપડાને ચીરી (ટુકડો) મૂકીને તેમાં ત્રસ જીવે ન ચઢે (મરે) તે માટે રૂ મૂકી ઉપર ભસ્મ (રક્ષા) નાખે. એ રીતે લેપ લેવાની બધી સામગ્રી લઈને જાય, ગાડાની પાસે જઈને જે ગાડામાંથી લેપ (પૈડાંની મળી લેવાનું હોય, તેના માલિકની આજ્ઞા મેળવે (લેપ શમ્યાતરના ગાડાને પણ લઈ શકાય) કડે મીઠે લેપ જાણવા માટે નાકથી સુંઘીને ગંધથી કડવી-મીઠી મળીને નિર્ણય કરે, કડવા તેલને (ક) લેપ પાત્ર ઉપર ટકે નહિ, ઊતરી જાય. માટે તે નહિ લેતાં મીઠા તેલને લે. ગાડું પણ લીલી વનસ્પતિ કે સચિત્ત બીજ વગેરે ઉપર ન હોય, ત્યાં ભમતા ઊડતા જી(ના મરવાને ભય) ન હોય, મહાવાયુ ન હોય, કે આકાશમાંથી ધુમ્મસ ન પડતું હોય, તે લેપ લેવાય. તે પણ જરૂર જેટલે લે–વધારે નહિ, એ રીતે રોગ્ય સ્થળેથી ગાડાને લેપ લઈને ઉપર વસ્ત્રને ટુકડો, પછી રૂ, અને રૂની ઉપર ભસ્મ દાબીને (ઉપર બીજું શરાવ ઢાંકીને વસ્ત્રથી તે સંપુટને બાંધીને ગુરુ પાસે આવી ઈરિયાવહી પડિક્કમીને લેપની આલોચના કરે. (કેવી રીતે? કયાંથી લાવ્યું? વગેરે ગુરુને જણવે પછી ગુરુની આજ્ઞા મેળવીને પિતાનું પાત્ર લીપે.
