________________
૩૪૪
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ બહુ દલમાં થાવે સંગ્રામ, સુરજ પણ સાખી તિણ ઠામ; મો. કોઈ સંભારે સ્ત્રીનાં રે નયન, બાણે હણાતો પણ રહેતો ચયન. મો. ૮ બહાં તો કોઈ ન સાથી સયણ, જીતું તો કહેવાયે વયણ; મો કોઈ કહે માહરી મહોટી જાત, તેણે બહાં ભાગું તો કહે રે ત્રિજાત. મો. ૯ એમ લાજે કંઈ કરે રે સંગ્રામ, ગજ ગજે તુરગી તુરગે રથી રથમાન; મો. સુર નર કિન્નર કેરા થાય, ઊભા રહી જોવે તે ઠાઠ. મો૧૦ ઘંટા લાલા પરે જયશ્રી જાણ, ન વરે કોઈને કોઈ અહિઠાણ; મો ગુણવિભ્રમે ગજ ચઢી 'કોદંડ, હાથે લેઈ ઘસે થઈ પરચંડ. મો૦૧૧ પદ્મનાભ નૃપ વજસિંહ ભૂપ, હરિષણ લખમણ મંત્રી અનૂપ; મો. એ સવિને વેધ્યાં નિજ બાણ, ગુણવિભ્રમે ઇમ દાખ્યું પરાણ. મો.૧૨ તે દેખી શ્રીચંદ્ર ભૂપાલ, કોપ્યો કાલ કૃતાંત વિક્રાલ; મો. કુંજરે ચઢી ચંદ્રહાસ કરે લીઘ, ઘાયો જાણે મનુ મદિરા પીઘ. મો૧૩ હીલોલ સેનાનો સિંધુ, કોણ તારે તે સમયે બંઘુ; મો. જોવે અસુર સવિ એ શું નરસિંહ, એકલો નાનો અચલ અબીહ. મો. ૧૪ નવિ લહીએ એ કિહાંયે દોટ, કરશે હરશે એ કિહાં ચોટ; મો લઘુ કલશું વરસે જે બાણ, તે કલ ન પડે થાયે હેરાણ. મો-૧૫ એમ કરતાં રિપુ કિષની પાસ, આવી પમાડે સુભટને ત્રાસ; મો. ગુણવિભ્રમ કહે તું છે બાલ, કરે ભરે તું મુઘા હવે આલ. મો-૧૬ કહે શ્રીચંદ્ર શૂલ વપુએ શું થાય, કિહાં શૃંગાલ કિહાં મૃગનો રાય; મો. ભૂલ કુશનું મહત્વ હેતુ ન કોય, સત્ત્વ હોયે તે સાહમું જોય. મો૦૧૭ ઘણા દિવસ થયા કરતાં અન્યાય, કાટું રે શલ્ય દીયું શીખ પસાય; મો. મુજ વિણ કુણ દેવે હિત શીખ, ચરણે નમી કે માગીશ ભીખ. મો. ૧૮ તો મૂકું, નહીંતર તુજ પ્રાણ, ઘરવાનો તાહરે સંશય જાણ; મો. એમ નિસુણી ગુણવિભ્રમ રાય, મૂકે ખઞ શ્રીચંદ્ર શિર ઘાય. મો-૧૯ શસ્ત્ર આવતું દેખી રાય, ચંદ્રહાસથી ત: કીઘો ઘાય; મો. તેહ પડ્યું શતઘા થઈ ખંડ, પણ શ્રીચંદ્ર તનુ રહ્યું રે અખંડ. મો૨૦ ઘારબંઘ મહિમા એ જાણ, શસ્ત્ર ન લાગે પુણ્ય પ્રમાણ; મો. ચંદ્રહ્મસથી કરનો છેદ, કીઘો ન કીઘો શિરનો છેદ. મો૨૧
૧ ઘનુષ ૨ વ્યર્થ ૩. ઘા કર્યો