________________
૩૪૧
ખંડ ૪ / ઢાળ ૧૨ એમ જિનધર્મનાં વયણડાં, નિસુણી આયતિ હિતકારીજી; નૃપ મંત્રી પ્રમુખા સવે, ચમકાર્યા ડહાપણ ભારીજી. એ-૨૧ શ્રીચંદ્રને ચરણે નમી, ચંદ્રસેન કહે મુખ વાણીજી; તું મુજ જીવિત દાયકુ, હું કિંકર દિયો શિર પાણિજી. એ૨૨ હંસાવલી પણ એમ કહે, પહેલાં તમે મુજ મન હરિયુંજી; હવણાં વળી ઘર્મદેશના, દેઈ સુણી મન ઉલ્લસિયુંજી. એ. ૨૩ જીવદ ઘર્મદ તુમે થયા, તુમ વાણીને અનુભાવેજી; દેવ તો શ્રીઅરિહંત છે, દયા મૂળ ઘર્મ ગુરુ તુમો ભાવેજી. એ.૨૪ હવે મુજને હોજો નિર્મલું, શીલરત્ન સદા ગુણ ભરિયુંજી; શીલ પરમ તનુભૂષણ, શીલ નિવૃત્તિકર ભવ તરિયુંજી. એ૨પ શીલની લીલા જે અછે, તે ત્રિભુવનમાં ન સમાયેજી; શીલે સુર નર કિંકરા, વળી ભવ ભય ભાવઠ જાવેજી. એ૨૬ यतः-सीलं चिय आभरणं, सीलं रूवं च परम सोहग्गं
सीलं चिय पंडितत्तं, सीलं चिय निरुवमं धम्मं १ ભાવાર્થ-શીલ છે તે જ આભરણ છે, શીલ છે તે જ રૂપ છે, શીલ છે તે પરમ સૌભાગ્ય છે, શીલ છે તે જ પંડિતપણું અર્થાત્ શ્રેષ્ઠ બુદ્ધિ છે અને શાલ છે તે જ નિરુપમ ઘર્મ છે. વજસિંહ નૃપ હવે કહે, રૂપ લાવણ્ય ગુણ બહુ દેખીજી; ઘીર વીર કોટીરનો, મન વચન સુણો મુખ પેખીજી. એ૦૨૭ હંસાવલી વિવાહનો, અમ મનોરથ મનમાં રહીઓજી; કૃપણ ઘન વિઘવા યૌવન, પરે એહલે થાયે વહીઓજી. એ.૨૮ ચંદ્રાવલી લઘુ બહેન છે, એહની તેહને તુમો પરણી; અમ મનના મનોરથ ફળે, તુમથી છે સોભાગિણી ઘરણીજી. એ.૨૯ હંસાવલી મદના તણે, આગ્રહથી નૃપ વચ માનીજી; પરણી કની તે તિહાંકણે, થઈ આનંદમાં રાજઘાનીજી. એ.૩૦ બહુ સંપદ લેઈ ચઢ્યા, બિહંશું શ્રીચંદ્ર રાજાજી; જેમ રતિપ્રીતિશું સ્મર રહે,વળી નયનશું નાસિકા તાજાજી. એ.૩૧
૧. જીવિત દેનારા ૨. ઘર્મ દેનારા ૩. એળે જાય, ફોગટ જાય ૪. જેમ કામદેવ રતિ અને પ્રીતિ નામની બે સ્ત્રીઓ સાથે રહે છે તેમ
શ્રી. ૨૩
