________________
૩૧૩
ખંડ ૪ | ઢાળ ૭ શ્રીચંદ્ર તવ આપિયું રે, રા. વસ્ત્ર પોતાનું તાસ. ગo તવ પાદુકા હૃદયે ઘરી રે, રા૦ પૂરીશ મનની આશ. ગ૦૧૫ તુમ્હ ઘર બાહેર નિવેશમાં રે, રા. તિહાં રહી કરું બહિ કામ. ગ. કિંકરી હું થઈને રહું રે, રા૦ એમ રાખીશ મન ઠામ. ગ૦૧૬ જો એમ વિનતિ ન માનશો રે, રાવ તો કરું અગ્નિપ્રવેશ. ગo મોહનીનાં એમ વયણડાં રે, રાવ સુણીને થયો નેહ લેશ. ગ૦૧૭ નિજ પાદુકા આપી તિસે રે, રા. ભિલ્લ કરે વિવાહ. ગo
એ અર્થે જે મેળવ્યું રે, રા. જે ઘન તે ગ્રહો નાહ. ગ૦૧૮ ગજ રથ અશ્વ ને પાયકા રે, રાગ રત્ન મૌક્તિક પટકૂલ. ગ૦ આણી આગળ ઢોઈયાં રે, રા૦ કુમર કર્યો અનુકૂળ. ગ૦૧૯ તિહાં સુવેગ રથ તુરગણું રે, રાવ દેખી હરખ્યો ચિત્ત. ગઇ તે હય પ્રભુ દેખી કરી રે, રા હરખ્યા નિર્ધન જિમ વિત્ત. ગ૨૦ હર્ષારવ કરે હર્ષશું રે, રાત્રે ફરશ્યા આપ કરેણ. ગo અંગીકાર્યા રથ તુરગને રે, રા. સંપ્રતિ સર્યું અનેણ. ગ૦૨૧ પૂછે એ કિહાંથી લહ્યા રે, રાહ એ તો અદ્ભૂત વાત. ગo ભિલ્લ કહે એ સાંભળોરે, રા એ પાળી છે જગવિખ્યાત. ગ૦૨૨ કુંડળપુર પતિની અછે રે, રા તેહના છું અમો ભિલ્લ. ગઇ ચોર તણી આજીવિકા રે, રાઇ ઘાડ કરું કરી લીલ. ગ૨૩ એક દિન માર્ગે જાયતાં રે, રા. ગાયન કેરાં વૃદ. ગઇ તે પાસે રથ એ હતો રે, રા. હય સંયુક્ત રાજેંદ્ર. ગ.૨૪ તે ગાયન નાશી ગયા રે, રા રથ આપ્યો અમ પાસ. ગo તે દિનથી હય દુબલા રે, રાત્રે દુઃખીયા મૂકે નિઃશ્વાસ. ગ૦૨૫ અહોરાત્રિ નયણે ઝરે રે, રાત્રે નીર તણા પરવાહ. ગઇ એ સવિ મોહનીના અછે રે, રાવ દ્રવ્ય ને સુભટ અથાહ. ગ૦૨૬ મેં સવિ એ કહ્યું અછે રે, રાઇ કરમોચનને કાજ. ગઇ પણ એ હય કેમ દુઃખીયા રે, રાત્રે તે કહો અમને રાજ. ગ૨૭
૧. પ્રવાહ ૨. રહસ્ય
