________________
ખંડ ૪ | ઢાળ ૭
૩૧ ૧ પેઠો મહા અટવી મધ્યે, ત્રણ દિવસ થયા જામ; નિર્મદ થઈ ગિરિ સન્નિધે, આવ્યો તિહાં ઉદ્દામ. ૩ સરોવર મોટું દેખીયું, કમલ ભ્રમરના વાસ; ઊતરિયો ગજલ્ડંઘથી, શ્રીચંદ્ર ઘરી ઉલ્લાસ. ૪ ‘નાઈ જલ પીએ ગલી, ઘરી સ્વાભાવિક વેશ; નામે ગજ બોલાવીયો, પદથી ચઢ્યો શમ્યો દ્વેષ. ૫ હવે રાજા નિજ બળ લઈ, પાછળ આવે જામ; રાત્રે જોયો ભટે મળી, નવિ લાવું તસ નામ. ૬ પરભાતે નૃપને કહ્યું, કિહાંય ન લાવી શુદ્ધિ; રાજા મનમાં દુઃખ ઘરે, સંભારી તસ બુદ્ધિ. ૭ ગજરત્ન ગયું તે દુઃખ નથી, વળી ચિત્તે નહીં ખેદ; પણ જ્ઞાની ઉપગારીયો, નર ગયો તે બહુ ખેદ. ૮ ત્રણ વાર જીવિત દિયું, કર્યો નગર ઉપગાર; મેં કાંઈ વિનય ન સાચવ્યો, ધિક્ માહરો જમવાર. ૯ નિર્લોભીને શું હોય, ઉપગારે કરી માન; જાવ જીવ લગે તેહનો, વિનય કરીને ઠામ. ૧૦ એમ રાજા સ્તવના કરે, નિંદે અવિનય આપ; ચિંતામણિ ગયો હાથથી, કેમ ટળે સબળ સંતાપ. ૧૧ એ દુઃખ કેહને દાખીએ, પશ્ચાત્તાપ વિલાપ; કરતો ઘરતો તસ ગુણા, ચિત્તમાં ધ્યાવે જાપ. ૧૨
I ઢાળ સાતમી | (કંકણની દેશી–આવટકે કંકણ લીયો રે નણદી કંકણનું નહીં મૂલ,
કંકણ મોલ લીયો–એ દેશી) હવે ગજ ખંઘે તે ચઢ્યો રે, રાઉજી, જાય રે વનમાં જામ,
ગજને વશ કિયો. તિહાં પલ્લીપતિ આવીયો રે, રાશબર મળ્યા ઉદ્દામ. ગજ. ૧ તેહવો કુમર તેહવો કરી રે, રાનિરખી અલ્કત વેશ. ગo તે હાથી લેવા ભણી રે, રાહ શબર આવ્યો તે દેશ. ગ. ૨ ૧. પાસે ૨. નાદીને ૩. જન્મારો
