________________
૪૪૯
હાથ થયા છે. અમે ચિંતિ
ખંડ ૪ / ઢાળ ૪૨
એ પર્વતની પાસે ગોકુલ, તિહાં કરવો અમે વાસ; પંચવીશ જોયણ ભૂમિ અકર કરી, દ્યો પૂરો અમ આશ; રાજાએ તે તહત્તિ ભણીને, સ્વસ્તિ કહી ભૂમિ લીધી; દ્રવિણ ગ્રહીને ગોકુલે પહોતા, મનની આશા સીધી. ૧૭ સુસિરી પરણી બહુ પ્રેમ, ચિંતિત કારિજ કીધો; દેહ તણી છાયા જેમ જાયા, વિષયનો મદિરા પીધો; મૂઢ હૃદયના કાંય ન જાણે, તિરિખ મૂરખ બેહુ સરખા; લોભી કામી ક્રોથી રોગી, મદીયા અંઘ પરે પરિખા. ૧૮ બહુલો કાલ ગયો એમ કરતાં, વિષયાને અનુસરતાં; પણ બહુનું મન એણી પરે વ્યાપ્યું, એ મધ્યમ કૃત્ય કરતાં; પ્રબલ પુણ્યનો ઉદય હોવે જવ, તો સમી મતિ સૂઝે; જ્ઞાનવિમલ સૂરિ કેરે વયણે, તે પ્રાણ પ્રતિબૂઝે. ૧૯
II દોહા | અન્ય દિવસે તિહાં આવીયો, મુનિયુગ વિતરણ કાજ; તે નિરખીને સુઝુસિરી, ઊઠી વંદન કાજ. ૧ રુદન કરે તિહાં અતિ ઘણું, પૂછી સુઝુસિવેણ; એવડું દુઃખ શું છે પ્રિયે, રુદન કરે છે કેણ. ૨ સા કહે મુજ બાલાપણે, માહરી સ્વામિની જેહ; તે એહોને પ્રતિલાલતી, વિવિઘ વસ્તુ ઘરી નેહ. ૩ પંચાંગ પ્રણમનપણે, કરતી ઘરતી ભાવ; મુનિ દેખી તે સાંભર્યું, દુઃખ સાંભરે અવસર પાવ. ૪ સજ્જન કિમહિ ન વીસરે, એ ઉત્તમનું ચયન;
પણ અવસરે તે સાલે ઘણું, જબ અહિઠાણે અયન. ૫ यतः-साजनीया साले नहीं, पण साले तस अहिठाण;
ढोलडीयो विसहर थयो, मंदिर थयां मशाण. १ साजनीया विणु सुख जे, ते दुःख थईने दाझंत; अन्न पान ने निद्रडी, करतां सुख न दीयंत. २ ते सज्जन केम वीसरे, जेशुं मान्युं मन्न; सास पहेलां ते सांभरे, जिम भूख्याने अन्न. ३ ૧. દ્રવ્ય, ઘન ૨. તિર્યંચ
