________________
४४४
શ્રી ચંદ્ર કેવલીનો રાસ તરુણપણામાં પણ કોઈ તેહને, કોઈ નર નવિ ઇચ્છે; એમ આધિ વ્યાધિ તે પીડી, મરીતિરિમાંહે ગર્જી રે.સ. ૨ તિહાંથી માનુષણી વળી નરકે, તિહાંથી તિરિગતિ પામે; છેદાતી ભેદાતી બહુ પરે, વ્યાધિ પરંપરા કામે રે.સ. ૩ ભૂખ તૃષા વ્યાધિ બહુ પીડા, સહેતી બહુ બહુ વારે; દુઃખ પીડિત સઘળે અનાયા, ભમતી એમ સંસારે રે.સ. ૪ રુપ્પી અાના ભાવથી માંડી, ભમી એણી પેરે ભવ લાખ; ત્રણ ભવ ઊણા એણી પરે કીઘા, પામી ન સુખની સરાખરે.સ. ૫ એમ અકામ નિઝરણપણાથી, સહજ ઘર્મગુણ પામે; મંદ કષાય દંભ તિહાં તેહને, ગુણો જનના ગુણ કામે રે.સ. ૬ નરભવ પામી લેઈ પ્રવ્રજ્યા, સૂરિતણું પદ આવ્યું; પ્રવચનને અનુસારે ગચ્છને, પાળી પદ શોભાવ્યું રે.સ. ૭ પૂરવ ભવ માયાને બીજે, અગ્રમહિષી થાવે; ઇંદ્ર તણી તે સુરી ચવીને, તિહાંથી ચવી ઇહાં આવે રે.સ. ૮ સંબુક ગામે માહણઘરણી, થઈ તે જાઈ સરણા; પ્રતિબોધાણી સુલભ બોધિથી, સિદ્ધિ લહી ભવ તરણા;
કરી ચારે તિહાં સરણાં રે.સ. ૯ ઇતિ રુપ્પી ભવભ્રમણ કરી ગોવિંદદ્વિજપત્ની થઈ સિદ્ધિ પામી
તેની કથા સમાપ્ત. અથ શ્રી ગૌતમ વરને પૂછે, થઈ સાહુણી સા રુપ્પી; સાત આઠ ભવ મૂકી બહુ ભવ, કેમ ફરી કહો તે પ્રરૂપી રે.સ.૧૦ ભવણ ગુરુ તવ ભાષે એણી પેરે, એણે કીઘી તઈએ માયા; શીલસન્નાહ સૂરિએ બહુ કહિયું, પણ નવિ ચિત્તમાં આયા રે.સ.૧૧ માયા વિષવલ્લીની મૂલી, માયા ભવથલ ઘેલી; માયા ચરણ ઘર્મની શૂલી, ઘન્ય જેણે માયા ઉન્મેલી રે.સ.૧૨ તેહ કર્મવિપાક ઉદયથી, લાખ ભવા લગે હિંડી; ભવમાંહે દુઃખભવની ઊંડી, એ સમ કોઈ ન ભૂંડી રે.સ.૧૩ જો એ તેણે ભવે માયા ન કરતી, તો તે સિદ્ધિ લહંતી; પણ ભાવી તથાભવ્યતા આગે, મતિ ન કો બલવંતી રે.સ.૧૪
૧. તિર્યંચગતિમાં ૨. બીજથી, ફળરૂપે ૩. પટરાણી
‘માણ કરી શકી ચારે તિવતરણ
શીલા નૂ ભાઈ એ જ કે ફરીથી સા ર
