________________
૪૩૪
શ્રી ચંદ્ર કેવલીનો રાસ ચીડી મિથુન તિહાં કીલતું, દીઠું લખણાએ તામ; કોકાદિયે રતિ કેલિ કરે, જોઈ નયણ અભિરામ. ૩ તરુણપણે ઉપર ચઢે, વારંવાર ઘરી પ્રેમ લખણા નિર્લખણા થઈ, ચિત્તમાં ચિંતે એમ. ૪ પાપકર્મના ઉદયથી, એહ યુગલ કૃતપુણ્ય; સ્વતંત્ર છંદપણે રમે, કાલ જાયે નહીં શૂન્ય. ૫ પંખ સમારે ઠણક દીએ, મુખમાં ઘાલે ચૂણ; દંપતી દિલભર યોગથી, અવર પ્રેમ કહો કૂણ. ૬ પ્રાણ દીએ પરગટપણે, તો શી અવરની વાત; સંપૂરણ સંભારતાં, શાત દીએ સાક્ષાત. ૭ તે સંયોગ ન અનુભવ્યો, એલે ગયો જમવાર; જિહાં સંકલ્પ સમે નહીં, તિહાં શ્યો બાહ્યાચાર. ૮ એહ રીતે ક્રીડા જોવતાં, ઉપજે મનમાં હર્ષ; મુજથી એ અતિ સુખીયાં, પંખીથી હું નિઃકર્ષ. ૯ જો મૈથુન સેવા તણું, મુજને સુખ જો હોત; તો શાને સંયમ લીયત, કરત દાન પુણ્ય પોત. ૧૦ સંયતને તો જિનવરે, જોવું પણ પ્રતિષિદ્ધ; કીધું પણ સીધું નહીં, એહથી મન ન વિરુદ્ધ. ૧૧ ગતવેદી પ્રભુએ લહ્યું, નહીં તસ વેદનું દુઃખ; રતિસેવા મેવા પરે, મીઠાં લાગે સુખ. ૧૨ એણી પેરે તેણે એમ ભાવીયું, વલી ક્ષણતરમાંય; ભાવના આવી વિષયથી, વૈરાગનીની ત્યાંય. ૧૩
|| ઢાલ આડત્રીશમી . (ગિરિમાં ગિરુઓ ગોરો મેરુ ગિરિ વડો રે–એ દેશી) શિન્ શિન્ મુજને ગત લક્ષણ હું પાપિણી રે, લાગું એ મુજ પાપ;
" મનથી રે તનથી રે, સેવ્યા વિણ લાગ્યું ઘણું રે. ૧ જોતાં ખેવ ખોભાણું મનડું મારું રે, તો જો હોય સંયોગ;
જિહાંરે રે તિહાંરે રે, કેમ ઘીરજ ટકે તે ભણું રે. ૨ ૧. કોણ ૨. હલકી ૩. વેદરહિત ૪. ક્ષોભ પામ્યું
