________________
ખંડ ૪ / ઢાળ ૨
મુક્તાફળ હારની પંતિઓ, મનું તારા ગ્રહગણ જ્યોતિ; સીત વસનાભૂષણભૂષિતા, ટાલતી દુશમન છાતી. ચપ પરમેશ્વરી શંબરી શંકરી, શર્વાણી સુખકર છાય; ભગવતી ભવાની ભાસુરી, જગદંબા અંબા માય. ચ૦૬ રક્ત ચંદન સિંદૂર રંગશું, ચર્ચીજે છાકમ છોલ; બલિ પૂજા પૂજિત પાર્વતી, ત્રિપુરા તારા રંગરોલ. ચ૦૭ તુજ નયન કટાક્ષે નિરખીયા, પરખીયા પોહવી પ્રભુ વાતા; તેજાળા વહાલા જગતના, તે માતા છે સુખશાતા. ૨૦૮ ઇતિ કિરાતકૃત વિજયા ગીત ॥ પૂર્વ ઢાળ |
૭
તે સુરી ચૈત્યને આગળે, તરુઅર એક સદા ફળે; તસ ફળ, સ્વાદુ અમૃતને ધિક્ કરે એ. એ પર્વત અતિ તંગ છે, એક માગનો સંગ છે; તિહાં પ્રસંગ છે, મુજ વિષ્ણુ અવર ન કોઈનો એ. વૃદ્ધ વચનથી હું લઠું, વસ્તુ કોશાદિક છે બહુ; નિર્વઠું, એ ગિરિની સવિ વાતડી એ. પાઉં ઘારો આગળ થાઉં, એહ મનોરથ ચાહું; નિર્વાઠું, તે કહોને તુમો શિર ઘરી એ. ૧૦ મિત્ર સહિત નૃપ ગિરિ ચઢે, સાથે કિરાત ચલ્યો દૃઢે;
૯
અતિ ગૂઢ, ગુહા શૃંગવન અતિ ઘણાં એ. ૧૧ એક અછે તિહાં ૧૫લ્વલ, ભરિયું છે નિર્મલ જલ;
ઉત્પલ્લ, કમલપરિમલે વાસીયું એ. ૧૨ સમિત્ર નૃપતિ સ્નાન આચરે, સરસ સદાફળ વાવરે;
અતિ ખરે, વિજયા સુરીના શિખરથી એ. ૧૩ પક્વ અપક્વ જે ગોસ્તની, આમ્ર કદંબની બહુ બની;
અતિ વણી, કદલી નાલે૨ી તણી એ. ૧૪ ખજ્જુરી રાજાદની, જંબૂ જંબી૨ી પણ ઘણી; પુરઘણી, આગળ આણી ઢોયવા એ. ૧૫
૧. તળાવડું
૨૮૭
૮
૮
