________________
૫૬
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ અશુભ નિદાન નવ બોલ્યા પ્રવચને, તેમાં એ નહીં આવે રી; સારિકા નિજ ભાવ કહીને, કુમરને ઇમ સમજાવે રી. આ૦૧૮ તિહાં આવી છે સેંદ્રી નામે, સૂર્યવતીની આલી રી; તેણે દેવીને વાત સુણાવી, આવી કહે માહરી વહાલી રી. આ૦૧૯ બધું બળ્યું એ તારું સાહસ, દુષ્કર આહારને પચખે રી; પહેલાં પણ તપ તારું ઉત્કૃષ્ટ, દુર્બળ તનુને નિરખે રી. આ૦૨૦ ભામણડળે જાઉં હું તાહરે, બહેની પારણું કીજે રી; આવી આવાસે સુખ આલાપે, મુજને આનંદ દીજે રી. આ૦૨૧ આયુમાન જાણ્યા વિણ બહેની, અણસણની નહીં વાત રી; જિનશાસનમાં એહવું બોલ્યું, તું છે પંખી જાત રી. આ૦૨૨ જિનમત જાણ્યો તેહને કહિયે, હઠ શદ છોડે વેગે રી; તેહ ભણી અઢાઈ પારણા, કરી પછે કરજો નેગે રી. આ ૨૩ સારિકા બોલે સ્વામિની જે તુમો, કહ્યું તે સઘળું મેં જાણ્યું રી; પણ જિન આગળ જેહ પ્રતિજ્ઞા, કીથી હવે શું તાણો રી. આ ૨૪ જ્ઞાની વચન પણ એહવું ભાખે, જે અહિનાણ બતાવ્યું રી; તે પણ સમય અનુસાર જાણી, અણસણને મનિ ઠાવ્યું રી. આ ૨૫ યદ્યપિ કાંઈ વિભાવસ્વભાવે, અઘિકું જેહ કહાણું રી; તે મિથ્યા દુષ્કત હો મુજને, થિરતાયે નહીં રહેવાણું રી. આ૦૨૬ એમ કહી કાબર મૌન કરે જબ, દેવી એવું બોલે રી; સખી તુમ વિણ ઇહાં વાસર માહરા, કેમ જાશે’વિષતોલે રી. આ૦૨૭ રાણી ને વળી સર્વ સાહેલી, નગર લોક સવિ મેલી રી; અણસણનો ઉત્સવ તિહાં માંડ્યો, ઘર્મરાગ માંહે ભેલી રી. આ૦૨૮ દુરિત ઠાણ અઢાર આલોઈ, સુકૃત અનુમોદે સઘળાં રી; દુષ્કૃત નિંદા મદ પરિહરણા, ચાર સરણ કરે વિમલા રી. આ ૨૯ સકલ લોકને આનંદકારી, વારી દુર કષાયા રી; દેવી ઉપર પણ નહીં માયા, કેહની માયા કાયા રી. આ૩૦
૧. મનમાં ૨. મૈના ૩. દિવસ ૪. વિષ સમાન
