________________
ખંડ ૧ / ઢાળ ૧૧
નામ
શ્રીચંદ્રની મુદ્રિકા, કરાવી તિહાં રાખે; સફલ હોશે મનોરથ યદા, દેશું નામ સહુ સાખે. થ૦ ૨૧ ચિત્ત આનંદ દંપતિ તણે, વધ્યો તેમ વિષુવેલા; ત્રણ જગમાંહે માવે નહીં, જુઓ પુણ્યની લીલા. ધ૦ ૨૨ સુખ સમાઘિ દિન નિર્ગમે, ૨મે જેમ ઋતુ સરિખે; નયનથી નયન મેલાવડે, દીયે અતિ ઘણું હ૨ખે. ઘ૦ ૨૩ હવે પ્રતાપસિંહ નરપતિ, એકદા ક્રીડવા કાજ; ચિત્તને ૨મણ ઉદ્યાનમાં, લેઈ સૈન્યનો સાજ. ઘ૦ ૨૪ એહવે તુરત તિહાં આવીયા,બુંબીયા જણ ઘણા કેઈ; પૂછિયું શું છે તે કહે, સુણો વાત શ્રુતિ દેઈ. ધ ૨૫ નૈઋતિ નીરધિને તટે, કણકોટ છે નામ;
૩
રત્નપુર નામ વલી જાણીએ, એહવાં દોય છે ગામ. ૨૦ ૨૬
68
મલ્લ મહામલ્લ તેહના ઘણી, થઈ એક માંહોમાંહિ; વાયુ ને વહ્નિ મળી જેમ દહે, તેમ દુઃખ દીએ પ્રાહિ. ધ॰ ૨૭
દેશ પુર ગ્રામને પીડતા, જેમ નદીય પ્રવાહ; શંક તે કોઈની નવિ ગણે, કર્યો વિષમ તેણે રાહ. ધ૦ ૨૮
તેહ સરૂપ જણાવવા, અમો આવિયા આજ; બંબા૨વ તેહનો એ કરું, હવે રાજ્યને લાજ. ઘ૦ ૨૯ તે સુણી નૃપતિ અમરષ ઘરી, કહે સૈન્યને વાણી; ઘર જઈ સજ્જ થાઓ તુમે, સજો રિપુ તિલ ઘાણી. ઘ૦ ૩૦ કેશરી અવર મદ નવિ સહે, તેમ શૂર તુંકાર; સહે નહીં માનથી નવિ ગણે, વળી વિષમ પ્રહાર. ઘ૦ ૩૧ આપ ઘરે આવ્યો વેગથી, રણતૂર વજડાવે; પ્રયાણની ભેરી ભાંકારવે, અરિયણ ત્રાસ પાવે. ઘ૦ ૩૨ જઈ અંતઃપુરે દાખીયો, પ્રિયે સૂર્યવતી દેવી; વિજય યાત્રાએ જાવું થયું, અકસ્માત્ થઈ એહવી. થ૦ ૩૩ ૧. મોટા અવાજવાળા ઢોલ. ૨. નૈઋત્ય દિશામાં ૩. સમુદ્ર
